Sinds deze zomer ben ik afgestudeerd. Helemaal klaar. Geen tentamens, geen paper deadlines, geen colleges en geen studentenkorting meer. Wat nu? Tja, dat is voor mij soms nog steeds de vraag. Solliciteren in de crisis is niet makkelijk. Ik merk vooral dat ik steeds hetzelfde te horen krijg. Het is altijd ‘te’. Te jong, te oud, te onervaren, te hoog opgeleid. Het is een ware Vicieuze Solliciteercirkel. Maar wanneer bevind je je in deze cirkel en vooral: Hoe kom je eruit?
De Bijbaan
De bijbaan is tijdelijk en vaak parttime. Het is niet je droombaan, maar dat geeft niets. Het is fijn wanneer je iets omhanden hebt en er een plek is waar je regelmatig achter de kassa of de bar kunt staan. Dat zorgt toch voor enige regelmaat in je voornamelijk onregelmatige ik-zoek-werkweek. Het is vaak erg sociaal werk, wat ervoor zorgt dat de te draaien shifts snel voorbij zijn. Leuk en nuttig. Ideaal. Toch is het moeilijk om aan zo’n bijbaan te komen. Ik ben bijvoorbeeld 24. Vertaling: ik ben bejaard. Dat betekent dat ik a) veel meer kost dan een 18-jarige en b) te hoog opgeleid ben voor de gevraagde werkzaamheden. Ik kost inderdaad gemiddeld negen hele euro’s per uur en heb achter de kassa ook vrij weinig aan Marshall McLuhan’s complexe mediatheorieën. (Maar ik ben ook sociaal, ondernemend, zeer klantgericht en ik leer enorm snel. Ik dacht, ik zeg het maar even.)
De Droombaan
Het andere uiterste van het banenspectrum. De baan waar je een spreekwoordelijke moord voor zou doen. De baan waarvan de vacature je van begin tot eind als muziek in de oren klinkt. De baan die je niet alleen met trots op je cv zet, maar waar je ook elke dag oprecht met plezier heen gaat. Maar ook hier lijkt het onmogelijk om aangenomen te worden. Opnieuw mijzelf als voorbeeld: ik ben 24. Vertaling: ik kom net uit de luiers. Dat betekent dat ik a) veel te jong ben en b) veel te weinig werkervaring heb in het desbetreffende droomvakgebied. Ik ben inderdaad pas net 24 en heb ook nog geen vijf jaar werkervaring. Wel heb ik netjes binnen die vijf jaar een bachelor én master afgerond. (En ik ben trouwens ook creatief, zelfstandig, ambitieus en een snelle werker. Je weet maar nooit wie dit leest.)
Solliciteren in de crisis: de oplossing
De crisis is de crisis. Daar kun jij, als te jonge/oude/onervaren/hoog opgeleide starter, even niks aan doen. Nee, het is niet de ideale tijd om met je masterdiploma op zak een baan te moeten vinden. En nee, het is niet fijn of leerzaam om aan de lopende band afgewezen te worden. Niks aan te doen. Accepteren en doorgaan. Want ik geloof dat er in moeilijke tijden zoals deze juist nieuwe mogelijkheden ontstaan. Je leert je creatiever en proactiever opstellen. Je moet wel. Doe je dat niet, dan maak je het voor jezelf alleen maar moeilijker. Je hebt geen baan, dus heel veel vrije tijd. Vrije tijd kan gevuld worden met het zoeken van vacatures, sollicitatiebrieven schrijven, vrijwilligerswerk doen, netwerkborrels bezoeken, een eigen bedrijfje opzetten. Er is veel meer mogelijk dan je denkt. Kortom: niet zeuren over de crisis, maar gebruik maken van de crisis. Succes!
