Jody van Mourik (30) studeerde Communicatie en werkte als eventmanager bij 4YoungPeople, een initiatief van ICM Opleidingen & Trainingen. Afgelopen jaar gooide ze het roer om en vertrok naar Australië. Terug in Nederland is het weer even wennen…
Omschakelen
Ik ben net thuis na een jaartje vertoeven in Sydney. De teenslippers hebben plaatsgemaakt voor Uggs (sorry voor de haters!). Mijn zomerjurkjes liggen gewassen en netjes gevouwen weggestopt op de bovenste plank van mijn kledingkast. Ik baal want mijn zomersproetjes verbleken en het mooie bruine kleurtje is veranderd in een ‘droge landkaart’ structuur. Geen zonnebrand, maar een dikke laag bodylotion erop. De bijna dood ervaringen door het automatisch aan de linkerkant van de weg rijden neem ik voor lief. Het is echt weer genieten hoor, terug zijn in Nederland. De frisse koele lucht diep inademen, onder de Domtoren door fietsen en samen zijn met de aller liefste(n).
Na 11 maanden en 2 weken, is het Australische avontuur definitief over en wordt het startschot gegeven voor een minstens zo spannende Nederlandse variant. Ik neem een met nieuwe ervaringen gevulde rugzak mee, trek mijn loopschoenen aan en wandel richting een onbekend en nieuw pad. Voor de verandering zonder Google maps. De weg begint met steile kuitenkwellende heuvels, hier en daar een kuil, maar verandert te zijner tijd vast en zeker in een begaanbaar pad richting de mooiste horizon.
Actieplan nieuwe baan
Een nieuwe baan is in potentie de mooiste baan ooit, het fijnste plekje met ongelimiteerde mogelijkheden. Als werkzoekende heb je namelijk de vrijheid om te gaan en te staan waar je zelf wil. Alle wegen zijn vrij. Alles staat open. De keuze is aan jezelf!
Dit blijkt niet zo gezegd, zo gedaan. Want ik nu ervaar is het volgende. Ik wil heel graag dat nieuwe pad op om met mijn nieuwe Nederlandse avontuur te starten, maar voordat ik het pad bereik zijn er echter 20 zijweggetjes en speelplaatsen die me afleiden van mijn doel. Omwegen dus!
Ik weet dondersgoed dat de baan niet komt aanwaaien, dat mijn bankrekening angstaanjagend leeg is en ik gewoon heel graag aan de slag wil.. en moet! Maar waar begin je?
CV’tje in het Nederlands zetten, Monsterboard profiel aanmaken, LinkedIn updaten, netwerk inschakelen, inschrijven bij bureaus, emails versturen. Zie je wel, ik weet het precies!
Dingen die je kunt doen i.p.v. solliciteren
Maar wat wil ik? Wat kan ik? Waar ben ik goed in en waarom zou een werkgever –in deze krappe arbeidsmarkt- mij kiezen in plaats van al die andere kandidaten? Moeilijk dit! Na 3 maanden als serveerster gewerkt te hebben in Bondi Beach was ik absoluut een kei in maaltijden uitserveren, met 5 borden tegelijk, een grote glimlach en een verzameling soepele Australische standaard serveerster grapjes op voorraad. Maarja, mijn (professionele) identiteit was ik kwijt. Ergens tussen de Rib Eye en de sandwiches Vegimite verloren. Tegelijkertijd met mijn zelfvertrouwen.
Na dagen van sollicitatie-ontwijkend-gedrag, waarbij ik wel ben terug verhuisd naar mijn huisje en de boel opnieuw heb kunnen inrichten, mijn nagels 2 keer gelakt heb, nieuwe persoonlijke hardlooprecords gelopen heb en (na 3 jaar) zelfs alle boorgaten in mijn huis heb dicht geplamuurd, zat er niks anders op dan die laptop aan te zwengelen.
Het eerste probleem waar ik tegenaan liep was het Barry Stevens syndroom. Voor de jongeren: Barry Stevens is een Engelsman (bekend van Henny Huisman’s Soundmix show) die al minstens 30 jaar in Nederland woont, maar nog altijd met een zwaar Engels accent de Nederlandse taal uithoest. Zelfs na een jaartje had ik een ernstige ‘Barry’ te pakken en kostte het enorm veel moeite om mijn soepele zinnetjes weer terug te vinden. Die zijn best essentieel in je CV en je motivatiebrieven….
M’n identiteit terugvinden
Daarnaast was ik mezelf kwijt. Niet letterlijk, maar wel figuurlijk. Gelukkig had ik bij 4YoungPeople bijeenkomsten altijd opgeschreven wat mijn ambitie was. Ook was ik vlak voor mijn vertrek bezig geweest met Personal Branding en mijn eigen elevator Pitch. Ha! Handig! Mijn heilige Persoonlijke Ontwikkelingsboekje doorgebladerd met de nodige ‘oh, ja joh?’s’ en ‘oh jaaa!!!’s’ en plotseling kwam hij binnen: mijn identiteit was terug! Heel cliché, maar dan hoor je echt engelengezang en hallellujah’s. Ik wist weer wie ik was en wat ik kon. Ha!
Daar gingen de eerste brieven de deur uit, werd ik zelfs gebeld voor gesprekken (jaja, meervoud!) en brak de paniek uit. Oh jee. Wat ga ik zeggen? Maar vooral… Wat trek ik aan?
*In kast duikt* Yes! Een colbertje!
*Colbertje aantrekt* Getverderrie, er zit een vlek erop!
*Zichzelf vervloekt*
Na een aantal generale kledingrepetities was dan Het Sollicitatie Successetje samengesteld, inclusief moeilijk mooie hakken. Met nadruk op moeilijk. Ook met mijn verkoop-mezelf-vaardigheden gaat het beter. Een eerste gesprek dat ik had was nog spannend. Ik ben het niet geworden. Een tweede gesprek ging al beter en was erg ontspannen. Volgende week ga heb ik weer een gesprek. Dit is ‘the real deal’ waarbij een klik mogelijk direct een baan kan betekenen. Spannend! Ik ga jullie op de hoogte houden! I am on fire.
