Lennard Duijvestijn (26) studeerde European Studies en International Law in Maastricht om vervolgens aan het traineeship bij TNT te beginnen. Al snel begon er iets te knagen en begon hij met zijn ontdekkingstocht naar datgene wat hij écht wil…
Steeds meer twijfels
De twijfels die ik in mijn vorige blog al uitte, over mijn traineeship en het leven dat ik op dat moment aan het leiden was, werden met de dag groter. Toen ik terugkwam op het hoofdkantoor, na een week lang druiven plukken in Frankrijk, realiseerde ik me des te meer dat mijn werk toch wel erg ver van mijn droombaan afstond…
Tijd voor verandering!
Met tranen in mijn ogen ben ik diezelfde week nog naar m’n manager gegaan om uit te leggen dat ik het op deze manier niet lang ging volhouden. Het kwam niet in mij op om het zo maar op te geven. Zo heb ik in eerste instantie geprobeerd om mijn omgeving te veranderen met de hoop dat ik mij dan wel prettig zou voelen. Zo heb ik destijds geregeld dat de vergaderruimte compleet opnieuw werd ingericht. De grijze muren werden babyblauw geverfd en de vierkante tafels met stijve stoelen werden vervangen door een ovale tafel en actieve krukjes. Gezellig en het zou volgens TNO ook nog eens leiden tot effectiever vergaderen.
De veilige weg kiezen of je hart volgen?
Maar zoals met elk serieus probleem werd ook dit probleem niet opgelost door het toepassen van een paar cosmetische ingrepen. Ik merkte steeds meer hoe vermoeiend het is om je aan te passen aan een leven dat je eigenlijk niet bij mij past. Al is het misschien wel veiliger dan de waarheid onder ogen te zien: dat ik daar zelf verantwoordelijk voor ben.
Al snel kwam ik tot het inzicht dat ik toch echt zelf stappen moest ondernemen als ik iets wou veranderen. Het is eng om een eigen pad te trekken zonder te weten waar dat heen leidt. Maar zoals Youp van ’t Hek het zo mooi verwoordt: als je niet naar je schoonouders wil met kerst, ga dan niet en doe iets waar je je wel goed bij voelt. Oftewel, durf ergens voor te gaan staan, durf te leven.
Changed priorities ahead by Pete Reed
Ik diende mijn ontslag in…
Ik ben ervan overtuigd dat de eenzijdige, op winst gebaseerde, manier van ondernemen op lange termijn niet houdbaar is. Niet voor de natuur, maar ook niet voor de mens. Ik geloof dat de tijd is gekomen om dat te veranderen. Juist nu zijn het de platte, op visie gestuurde ondernemingen die in staat zijn om hun medewerkers betrokken te houden en hun creativiteit en intelligentie te benutten. Het begeleiden van die overgang is waar ik mijn carrière van wil maken. Dat was ook wat ik mijn manager en HR adviseur vertelde toen ik mijn ontslag in de eerste week van januari 2011 aanbood.
Leaving a legacy behind…
Rond dezelfde tijd kwam ik terecht in de werkgroep Het Nieuwe Werken. Op deze manier kon ik toch nog een rol spelen in de verandering waarvan ik dacht dat het bedrijf veel profijt zou hebben. Aangezien het in mijn ogen kon leiden tot het creëren van een meer inspirerende en productievere werkomgeving schreef ik hier een aanvullend voorstel over. Dit voorstel leverde ik in op het moment dat ik op het punt stond om te vertrekken.
Onverwachte wending
Dit voorstel werd positief ontvangen door zowel de ondernemingsraad als de werkgroep en bijbehorend management. Als opvolging hierop heb ik een plan geschreven over hoe de medewerker betrokken kon worden in het uitvoeren van dat plan. Aangezien ik mijn ontslag al had ingediend zou ik hier zelf als werknemer niet meer verder aan werken. Dat vond ik stiekem toch wel een beetje jammer, want ik geloof in mijn visie en ideeën. En toen kwam ik op het idee om een eigen bedrijf te starten…
