Ik wil afkicken van mijn smartphone, meer me-time, structureel eerder naar bed, stilstaan bij mezelf, gezonder eten … Maar ja, de waan van de dag neemt de regie al snel weer van me over. Daarom ga ik nu de uitdaging aan. De komende tijd onderwerp ik mij elke maand bewust aan een challenge. Doe je mee? Deze maand: de telefoondetox. Deel één: Zo pak je het aan. Dit is deel twee: Wat een rust.
Dit is nog eens bewustwording. Die app die al mijn telefoonhandelingen bijhoudt, wat er gebeurt als ik mijn telefoon tijdelijk niet mag gebruiken, de rust, de irritatie … Zo verliep mijn telefoondetox de afgelopen twee weken.
Mijn telefoon viel uit
In de eerste week veranderde ik niets aan mijn telefoongebruik, maar installeerde ik wel de app Stay Free. In het begin dacht ik: Waarschijnlijk pas ik mijn telefoongebruik al aan, omdat ik weet dat die app alles in de gaten houdt … Maar dat viel mee. Na een uurtje dacht ik daar al niet meer aan.
Toen werd het weekend. Volgens het detoxprogramma het laatste weekend waarin ik mijn telefoon normaal mocht gebruiken. Het was zaterdag en ik ging op bezoek bij mijn nichtje die verhuisd was, meer dan een uur hier vandaan. Blij dat ik mijn telefoon nog mocht gebruiken, kwam ik op de goede bestemming aan dankzij Maps. Maar Maps had opeens zóveel batterij opgegeten dat ik een paar uur later nog nét zonder omwegen thuis kwam. Daarna gingen we gelijk door naar een woonboulevard: geen tijd om mijn telefoon op te laden tussendoor. Hij viel uit. Geen paniek. Eigenlijk was het wel lekker zo.
De eerste 24 uur zonder telefoon
’s Avonds kwamen we weer thuis. Ik dacht: Laat ik nu gelijk maar doorpakken, ik zet hem maandagmorgen half negen weer aan. Ik legde de telefoon op mijn bureau en sloot de deur. En nu? Ik zat op de bank. Ik keek even verdwaasd om me heen en wilde de weersverwachting even checken: O ja, geen telefoon. Dan zie ik het morgen vanzelf wel. Ik zette een kop thee en genoot van het niets. Niet dat ik anders de hele tijd op mijn telefoon zit of continu berichtjes krijg, maar nu wist ik zeker dat ik niet gestoord zou worden. Gewoon even niks, even rust. Dat had ik eigenlijk wel verdiend na een werkweek. Ik opende mijn boek en las. Beetje raar, maar het voelde echt alsof mijn hersenen ademhaalden.
Toen was het bedtijd. Geen wekker die ik kon zetten en ook nog geen wekker gekocht – dan maar hopen dat we op tijd wakker worden. Geen audiohoofdstuk luisteren voor we gaan slapen – spijtig. Maar de eindeloze scrol langs het nieuws en WhatsApp mis ik niet.
Midden in de nacht roept Dochter, knuffel kwijt. Geen telefoon die ik als zaklamp kan gebruiken. Dan maar zoeken op de tast. Knuffel ook gevonden. Zij blij, ik blij.
Mijn leven
’s Ochtends word ik wakker: geen idee hoe laat het is zonder telefoon. Wat maakt het ook uit, de zon komt al op. Het is een nieuwe dag.
Geen nieuwe scrol langs alle rampen van de nacht. Geen WhatsApp. Geen mail. Gewoon de dauw op de bloemen buiten, de heerlijke ochtendgeur, een douche, een bakje yoghurt. De rust begint te komen. Het besef dat dit gewoon mijn leven is: mijn gezin, mijn huis, mijn spullen. Alsof mijn telefoon een enorm raam is naar de wereld. Alsof ik met mijn voeten in mijn huis sta, maar met mijn romp en hoofd in dat raam van de wereld hang. Dat wil ik niet. Ik wil gewoon in mijn eigen leven zijn. Dat leven waar ik zo hard voor werk, waar ik zo hard voor liefheb en zo hard geliefd word. Daar heeft de wereld niets mee te maken. Of in ieder geval nu niet. De wereld zie ik maandag wel weer.
Pauze
Alles is tijdelijk. Je werk, vakantie, een cursus, een dagje uit, een bezoek, een reis om de wereld. Behalve je telefoongebruik. Dat gaat continu door, van het opstaan tot het slapen gaan. Doordeweeks en in het weekend. Dat kan niet gezond zijn.
Dankzij deze telefoondetox heb ik eindelijk de pauzeknop gevonden. Gewoon nu even niet. En straks weer wel. En dat is allebei fijn.
Neus op de feiten
Wat betreft de cijfers: gemiddeld ontgrendel ik mijn telefoon 129 keer per dag. 129 keer!! Wat doe ik dan eigenlijk allemaal? Ik heb werkelijk geen idee. En die 129 keer is een laag gemiddelde, want dat is inclusief twee dagen waarop mijn telefoon uit stond. Mijn gemiddelde van vandaag was 220 keer, terwijl ik mij aan de detoxtijden heb gehouden.
De uren vielen mij gelukkig weer mee, gemiddeld zit ik 1,5 uur per dag op mijn telefoon. Het is niet niks, maar dat is inclusief de tijd dat ik voor mijn werk op mijn telefoon zit voor Instagram.
Vervolg telefoondetox
In het eerste deel van deze telefoondetox legde ik uit dat helemaal stoppen met je smartphone in deze maatschappij niet meer mogelijk is. En dat het daarom belangrijk is om te bedenken welk doel je wilt bereiken met de detox. Mijn doel is: rust creëren. Daarom maakte ik deze afspraken:
- Geen telefoon tot half negen ’s ochtends
- Geen telefoon na acht uur ’s avonds
- Telefoon op vliegtuigstand op zaterdag en zondag.
Dit heb ik nu één week gedaan. Wat ik ervan heb geleerd:
- Half negen ’s ochtends duurt echt erg lang, aangezien ik altijd om zes uur begin
- Acht uur ’s avonds was een makkie, ik kan best nog eerder stoppen met mijn telefoon.
- In het weekend mijn telefoon op vliegtuigstand was een verademing – maar ook een beetje eng, want op die manier ben ik echt compleet onbereikbaar. Is dat wel verantwoordelijk als moeder zijnde?
Op basis van mijn eerste ervaringen, pas ik mijn detoxregels aan om mijn doel nog meer te kunnen behalen:
- Op kantoortijden ben ik helemaal bereikbaar
- Behalve als ik ergens op visite of iets dergelijks ben of bezig ben met studie
- Buiten kantoortijden ben ik alleen voor bellen/sms-en bereikbaar – wat in de praktijk bijna niemand doet.
Is dat nog wel een detox?
Even vroeg ik mij af: Is dat nog wel een detox? Want eigenlijk ben ik dan nog best wel bereikbaar. Dat wringt een beetje. Maar helemaal onbereikbaar zijn, is gewoon niet verantwoord heb ik gemerkt. Als Dochter bij een vriendinnetje speelt, moet ik gewoon bereikbaar zijn voor je-weet-maar-nooit-ze-is-uit-een-boom-gevallen. En ook voor mijn werk is het belangrijk dat ik bereikbaar ben als er plotseling iets helemaal mis dreigt te gaan. Toch wil ik detoxen en die felbegeerde rust creëren. Daarom kies ik ervoor om buiten kantoortijden, op visite, overdag in mijn studietijd, in de avonden en in de weekenden mijn internet uit te zetten. Zo ben ik in noodgevallen bereikbaar, maar ontstaat er ook een zee van rust. Over twee weken vertel ik je hoe deze manier van telefoondetox bevallen is – grote kans dat ik dit ook zo blijf doen ná deze detoxmaand.
