Marije Bergmans studeerde Planologie in Utrecht en doceert nu aan de faculteit Geowetenschappen. Tegelijk onderzoekt ze wat haar echt drijft. Ze neemt deel aan het Dreambuilders Accelerator programma en vertelt hoe ze haar dromen en ambities omzet in realiteit.
Twijfelplanoloog
“Voor u staat een twijfelende planoloog”. Met deze woorden begon al weer twee jaar geleden mijn afstudeerspeech. Hierna volgden lovende woorden waarmee mijn scriptiebegeleidster de mensen in de zaal – en misschien vooral mij – probeerde te overtuigen dat ik een goede planologe en academica ben. Toch werd in deze speech de spijker op zijn kop geslagen. Twijfel tussen een intellectuele uitdaging aan de universiteit en een creatieve uitdaging aan de kunstacademie heeft mijn hele opleidingscarrière centraal gestaan. Ook nu ik werkzaam ben als docent planologie, trekt het creërende en creatieve me nog altijd aan.
De weg naar het Academiegebouw
Ik was trots op de prestatie die ik geleverd had. Nog trotser werd ik van de glunderende ogen van mijn ouders die door de metershoge sneeuw vanuit Maassluis naar het Academiegebouw in Utrecht waren gekomen. Een mooie symboliek voor de weg die ik naar datzelfde gebouw heb afgelegd gedurende mijn studie. Want hoewel het studeren zelf mij goed afging, had ik het op persoonlijk vlak regelmatig zwaar.
De intellectuele uitdaging missen
Met mijn Master of Science-titel en de bemoedigende woorden op zak, wist ik nog steeds niet waar ik heen wilde. Banen in de ruimtelijke ordening lagen niet voor het oprapen en de kunstwereld trok me als altijd aan. Ik had zo’n grote behoefte om de ideeën die in mijn hoofd bubbelden tot uitvoer te brengen. Ik wilde mooie dingen creëren, maar zat vast in mijn hoofd. Om iets met mijn creatieve kant te kunnen doen gaf ik me op als stagiaire bij een design- en interieurwinkel. De stageplek kreeg ik niet, maar wel een fulltime baan als assistent floormanager. Etaleren, adviseren, verkopen, ik deed het allemaal. Om binnen enkele maanden te realiseren dat ik het wereldje fantastisch vond, maar een intellectuele uitdaging miste.
Aanmoedigen en enthousiasmeren
De kans om als docent aan mijn oude opleiding aan de slag te gaan, heb ik vervolgens met beide handen aangegrepen. Het contact met de studenten, het enthousiasmeren, aanmoedigen en verder helpen met allerhande problemen, vind ik geweldig. Ook het delen van mijn kennis vind ik heerlijk om te doen.
Het eeuwige dilemma
Wat ik mis is het zelf maken van concepten. Ik zou bijvoorbeeld graag oplossingen bedenken voor maatschappelijke problemen. Dit zou mijn werkzaamheden een stuk creatiever maken. Daarnaast zit een vast contract als docent aan de universiteit er niet in en zijn de mogelijkheden om door te groeien minimaal.
Uit mijn comfortzone
Daarmee ben ik nu op het punt dat ik weer kan en wil nadenken over de volgende stap in mijn carrière. Bij voorkeur een stap waar hart en hoofd in evenwicht komen. En om dat te doen, wil ik uit mijn comfortzone stappen: Van de ‘reis’ die ik ga maken wil ik jullie graag met zelfgemaakte beelden en tekst op de hoogte houden. Spannend, maar het helpt mij verwoorden en verbeelden waar ik sta en waar ik heen wil. Leuk voor mezelf, maar ook voor jou als je ook wel eens twijfelt of je hart ligt bij wat je doet.
Lees wat Jeroen en Berthe tegenkomen op hun Droombaanreis en zet zelf je eerste stap: Kom 19 januari naar het inspirerende Dreambuilders evenement en start 2013 met het realiseren van jouw droom.
