Mijn gesprekspartner is een jonge, talentvolle en energieke dame. Ze is bezig met de volgende stap in haar carrière. Ze was er een tijdje uit om te reizen. Nu heeft ze voor tijdelijk een redelijke baan, die haar weliswaar onvoldoende bevredigt maar wel de rekeningen betaalt. Ze is van plan om van stad te wisselen om nieuwe energie in haar leven te blazen en wil dolgraag met haar carrière een nieuwe richting inslaan. Wel twijfelt ze nog een beetje. Intern rommelt het. Want hoe komt ze tot haar nieuwe richting?
Ding dong! Bekende vraag. Ik heb gewerkt, mezelf leren kennen en mijn talenten onder de loep genomen. Te hard mijn best gedaan, een baan gekozen die niet bij me paste en een persoonlijke crisis gehad. Nu weet ik wél wat ik wil, maar niet zo goed hoe ik er moet komen.
Kiezen waar je gelukkig van wordt
Meer twintigers en dertigers worstelen er mee. Door ouders en familie worden we gestimuleerd om onze eigen keuzes te maken, gelukkig te worden. Ons niet te laten meeslepen door wat de maatschappij voorschrijft. Leraren en docenten droegen ook hun steentje bij. Ze leerden ons waarom de zon rond de aarde draait en dat een hypothese via een representatieve steekproef getoetst moet worden. Dat overal één goed antwoord voor is en daarmee maar één waarheid. Eenmaal volwassen, gaan we op zoek naar die ene waarheid die bij ons past en gelukkig zal maken. Uitdagend. Maar ook moeilijk, verantwoordelijk zijn voor je eigen geluk. Want hoe kun je van tevoren kiezen waar je gelukkig van wordt?
De wereld is ons ook nog eens te snel af. Heb je net een keus gemaakt, dient zich weer een nieuwe kans aan. Eerdere keuzes devalueren en nieuwe wensen komen ervoor in de plaats. Was afgelopen jaar coach worden hip, is nu online ondernemer hét ding. Heb je net een baan waarmee je lekker door Europa kan reizen, komt er eenzelfde vacature voor Afrika langs. Prikkels in overvloed en blijf dan maar eens staan.
Alles keuzes zijn goed
Een wereld waarin meerdere keuzes goed zijn, zou veel makkelijker zijn, toch?! Een wereld zonder goed of fout, maar met meerdere opties, waarin alles goed is alleen al omdat wij er zelf voor gekozen hebben.
Misschien, heel misschien, is de wereld al zo. Alleen zien we het niet. Omdat we te druk zijn met het vinden van een nog betere wereld, waarin alles dat we doen perfect is.
Mijn gesprekspartner kijkt me met grote ogen aan. Ik geloof dat ze me niet helemaal begrijpt. Een andere wereld? Waarin alle keuzes de goede zijn? Na een tijdje kijkt ze weg. Ze weet het. Ze weet al wat ze wil. Ze weet ook dat ze aarzelt omdat ze bang is. Ze glimlacht. Ze weet wat haar te doen staat. Gewoon doen!
