Het valt niet mee om je carrièrepad te kiezen. Hoe ga je daarmee om als je ook nog eens een richting kiest waarbij de banen niet voor het oprapen liggen? Sophie Overgoor is Young Professional en werkt als pedagogisch begeleider. Ze is op weg naar haar droombaan: werken als kunstzinnig therapeut. Ze vertelt hoe onverwachte gebeurtenissen haar toch dichter bij haar doel brengen.
De eerste stap richting mijn droombaan
Na de middelbare school begon ik aan een MBO-opleiding Detailhandel want dat was lekker in de buurt en, ach, ik kon daar lekker creatief zijn met etaleren. Goed uitgedacht allemaal vond ik zelf. Maar toen ik zestien werd stond alles opeens stil. Ik kreeg een burn-out. Het licht ging als het ware uit en ik had geen idee waar het lichtknopje zat.
Ja, dit wil ik
In het voorjaar begon het licht weer te schijnen toen ik aan MBO Dierverzorging begon. Tijdens de open dag ervoer ik een intens ja dit wil ik!-gevoel. Het was een ontzettend fijne tijd. Het gebouw was knus, klein, had een schuur vol dieren en een lokaal vol reptielen. Iedereen kende elkaar en er stonden trekkers op de parkeerplaats. Af en toe zag ik klompen voorbij lopen en de zelf gekweekte tomaatjes waren de allerlekkerste!
Opgelucht toen mijn contract afliep
Na afloop blufte ik mezelf onverwacht overtuigend de dierentuin in als dierverzorger. Waarom ze mij moesten aannemen? Ik vroeg me eerder af waarom niet. Die baan bleek fantastisch. Maar de dierentuin had het financieel zwaar; bijna niemand had een vast contract en er werden veel medewerkers ontslagen. Er heerste veel onzekerheid bij collega’s en het veroorzaakte spanning op de werkvloer. Ik voelde me niet langer thuis en werd letterlijk ziek van alle spanning. Dat mijn contract niet werd verlengd, voelde eigenlijk als een opluchting.
Dan maar verder leren
Met mijn MBO-diploma Dierenartsassistent kon ik amper goed betaald werk vinden. Dus besloot ik verder te gaan leren. Ik kwam via een vriendin terecht bij de HBO-opleiding Kunstzinnige Therapie in Leiden. De basis van die studie is antroposofisch en dat vond ik erg interessant en inspirerend. Door de zienswijze van Rudolf Steiner leerde ik om op verschillende manieren naar een mens te kijken. Ik werd uitgedaagd om altijd nieuwsgierig, onderzoekend en vol verwondering om me heen te kijken.
Werken in luxe
De keerzijde van deze studiekeuze was dat opnieuw de banen niet voor het oprapen lagen. Na mijn afstuderen kwam ik in de bijstand terecht en moest ik werk accepteren. Ik bracht de post rond en voelde me ongelukkig. Mijn vriend kreeg op dat moment een PhD-positie aangeboden in Hamburg. Ik wist niet of ik naar Duitsland wilde. Maar na veel wikken en wegen hakte ik de knoop door om ook naar Hamburg te gaan, omdat ik mijn kansen op een leuke baan in Nederland op dat moment niet al te rooskleurig voor me zag. Al gauw kwam ik een vacature tegen bij een internationale start-up in Hamburg die doe-het-zelf-websites aanbiedt. Na een sollicitatiegesprek via Skype kreeg ik vlucht naar Hamburg aangeboden om kennis te maken. Dat vond ik best bijzonder. Ik kreeg de baan en heb daar een paar maanden lekker in mijn eigen bubbel kunnen werken op super-de-luxe apparatuur.
Door stage wist ik wat ik wilde
Door mijn ervaringen tijdens stages wist ik dat ik graag met kinderen werk. Het liefst in een antroposofische setting. Zo kwam ik uit bij de naschoolse opvang van een Rudolf Steiner School. Ik was verrast dat ze mij ook dolgraag wilden hebben aangezien ik nog wel wat moeite had met de taal. Ik ging aan de slag als pedagogisch begeleider. Op het werk merkte ik de leuke interactie met de kinderen op, vooral ook omdat zij mij de Duitse taal leerden. Inmiddels werk ik hier al bijna een jaar en gaat mijn Duits ook al veel beter.
Droombaan achterna
Toch mis ik op het moment wel wat verdieping in mijn werk. Ik zou heel graag langere tijd met één kind aan een kunstzinnig doel willen werken. Inmiddels voel ik me zelfverzekerd genoeg en heb ik bij de leidinggevende mijn wens uitgesproken om extra uren als kunstzinnig therapeut aan te bieden. Zijn eerste reactie was positief. Ik ben benieuwd wat hier nog uit gaat rollen!
Geduld, intuïtie en accepteren
Ik heb geleerd dat ik bij het maken van mijn keuzes kan vertrouwen op mijn intuïtie. Ik zou iedereen aanraden om je eigen weg te vinden en die op je eigen manier te gaan. De momenten waarop ik het niet weet, kan ik steeds beter accepteren en door geduldig te zijn komt er vanzelf weer helderheid.
