De meeste zekerheid over wat ik later wilde worden, voelde ik toen ik net naar de middelbare school ging. Ik wist het zelfs zeker, verklaarde ik aan iedereen om mij heen.Ik zou fysiotherapeut worden: mensen helpen met hun blessures op een witte tafel in een steriele, naar SRL ruikende kamer.
Mijn droom werd, gelukkig, in de kiem gesmoord. Al binnen de paar eerste maanden van de middelbare school kwam ik er namelijk achter dat ik vakken zoals biologie heel erg saai vond.
Pakken, auto’s en mobiele telefoons
Een vergelijkbaar moment had ik nog tijdens mijn bestuursjaar, waar ik instapte als derdejaars psychologiestudent. Als voorzitter van een vereniging, strak in het pak gestoken en op borrels grote verhalen vertellend, ontstond een nieuw verlangen: consultant voor een groot bedrijf, met belangrijke klanten. Aan tafel met directeuren. Pakken, auto’s en mobiele telefoons.
Mensen die mij omringde hielpen mee: “Ja, dat past wel bij jou, zakenvrouw.”
Wie had dat gedacht
Het paste ook niet. Nu, zeven jaar later ben ik zzper. Mijn werkzaamheden hebben weinig te maken met fysiotherapie en nog minder met directeuren, grote organisaties, macht en geld. Ze hebben vooral te maken met inspiratie, vrijheid, ontwikkeling en leren. Dat had ik niet gedacht, zeven jaar geleden.
Weten wat je wilt is lastig wanneer je het nog niet ervaren hebt. Zo stond ik afgelopen lente op een van de mooiste stranden waar ik ooit ben geweest. De halve wereld was ik ervoor afgereisd. Het voldeed in alles aan wat je perfectie zou kunnen noemen. Palmen, wit zand, branding, zon, een romantisch, schoon hutje voor weinig geld en niemand anders dan mijn partner en ik op het strand. Ik was een beetje aan het staren naar de ondergaande zon toen de meest ongepaste gedachte aller tijden in mij opkwam: ”Ik wil naar huis”.
Onmogelijk om te weten wat je wilt
Misschien is het wel een evolutiefoutje. Dat je iets zelf moet ervaren voordat je kunt concluderen of je het wilt of niet. Niet zo efficiënt maar helaas vaak wel waar. Het is waarom kinderen opnieuw dezelfde fouten maken als hun ouders ooit deden, ondanks alle vaderlijke adviezen. Waarom oorlogen elke keer opnieuw gevoerd worden om uiteindelijk tot de conclusie te komen (ooit) dat vrede beter is. Waarom het eigenlijk onmogelijk is om van te voren te ‘weten’ of een baan het wel of niet is.
Terwijl we onszelf vaak van tevoren afvragen: “Wat past bij mij?”. Een vrij onzinnige vraag eigenlijk. De kans is namelijk vrij groot dat je deze niet kunt beantwoorden zonder het eerst meegemaakt te hebben. Gelukkig betekent dat niet dat je de rest van je leven hoeft bezig te zijn met het zoeken naar die ene baan en uiteindelijk met je pensioen erachter komt wat het wel was…
Loopbaantip
De loopbaantip is eerder: blijf niet hangen in je eigen vraag, ga op onderzoek uit! Zorg dat je kunt snuffelen in omgevingen waarvan je vermoed dat ze iets voor jou zijn bij. Luister en ‘kijk’ vervolgens goed naar je zelf. Hoe reageer je? Hoe voel je je? Is het wat je dacht dat het was?
Dan komt het antwoord vanzelf…