Tommie Dijstelbloem (27) werkt als adviseur Public Affairs bij ASR. Hij is verantwoordelijk voor het onderhouden van de relatie met overheid, politiek en maatschappelijke organisaties. Momenteel is hij genomineerd als Young Professional of the Year.
Tussen Utrecht, Den Haag en verder
Binnen de afdeling Corporate Communicatie ben ik bezig met Public Affairs. Dat vakgebied ligt op het snijvlak tussen de publieke en de private sector. Ik vertegenwoordig zo onze belangen in het proces van wet- en regelgeving. Dit betekent het monitoren en analyseren van politiek-maatschappelijke veranderingen en de gevolgen daarvan voor de maatschappij, de financiële sector en daarmee de bedrijfsvoering van ASR. Ik adviseer en werk kansen en bedreigingen uit om hierop in te spelen via onze positionering en profilering. Zo schrijf ik beleidsvoorstellen en beheer ik de relaties en de afspraken die voortvloeien uit dit beleid. Ik zit zodoende niet alleen achter mijn bureau in Utrecht, maar ben bijvoorbeeld ook regelmatig in Den Haag te vinden.
Bijdragen aan de samenleving
Het mooie van mijn werk vind ik de ruimte voor persoonlijke ontwikkeling maar vooral ook dat ASR mij stimuleert een bijdrage te leveren aan de samenleving. Zoals die maandagmiddag dat ik met een collega vertrek vanuit het zonovergoten Utrecht richting een jeugdzorginstelling in Amsterdam-Zuidoost. Het is alsof de weergoden weten wat ons te wachten staat. Bij aankomst in de druilerige werkelijkheid van een industrieterrein aan de A2, is één blik op onze eindbestemming genoeg om te beseffen dat het letterlijk a far cry is van de ingeblikte veiligheid van onze kantoortuin: deze jeugdzorginstelling is niet meer dan een gevangenis.
Wat komen jullie doen?!
Bij het betreden van de gymnastiekruimte staren vier paar grote ogen ons aan, een zacht gefluister is hoorbaar: “Is dat jouw advocaat?”, “Nee man, ik heb die vrouw, je weet toch, die oude”. Eenmaal omgekleed worden de vragen rechtstreeks op ons afgevuurd: wat we komen doen? Samen een uurtje hardlopen, dat was het idee. Het blijkt een middagje topsport te worden, want we balanceren continue tussen onze werkelijkheid en die van hen. Maar toch, de positieve aandacht van twee zakenmannen blijkt voldoende om drie van hen de coopertest met een persoonlijk record te laten uitlopen. De vierde moet voortijdig de les verlaten. Zijn advocate, eind 30, is inmiddels gearriveerd. Het is tijd om de zitting van dinsdag voor te bespreken. Ook dit is onze maatschappij, ofwel de andere kant van dezelfde medaille. Een kant die op de één of andere manier aan het daglicht lijkt te zijn onttrokken.
Bedrijven zijn meer dan een geldmachine
Ik besef me dus hoe bevoorrecht ik ben met een vaste baan, betaalde studie en ruimte voor persoonlijke ontwikkeling. Natuurlijk spelen mijn ambitie en doorzettingsvermogen ook een rol, maar waar iemands wieg staat heeft niemand in de hand. In mijn visie zijn bedrijven dan ook meer dan een geldmachine. Zij zijn het, die medewerkers als ik in staat stellen om bij te dragen aan de ontwikkeling van anderen, vanuit de eigen kerncompetenties en met extra aandacht voor diegenen met minder kansen in het leven. Zelf werk ik bijvoorbeeld mee aan een project waarbij ik jonge kinderen ‘verzekeringsbewust’ maak, zoals je kunt zien in dit filmpje.
De rat race trekt ons niet langer
Mijn generatie kijkt verder dan een leaseauto, vast salaris en het beklimmen van de corporate ladder. Een voormalig manager bij Unilever verwoordt dit in zijn zoektocht naar zingeving als volgt: “De dingen die je belangrijk vond, blijken dan [op het moment dat je terugkijkt op je carrière] helemaal niet zo belangrijk meer te zijn. Ik vroeg me ook af of ik op mijn zeventigste wilde terugkijken op een carrière waarbij mijn belangrijkste prestatie zou zijn dat Nederlanders twee keer zoveel Magnums zijn gaan eten.”
Talent binden
De zogeheten rat race trekt dus minder dan voorheen. Bedrijven moeten het anders gaan aanpakken om goede medewerkers aan zich te binden. Want juist in een kenniseconomie als de onze zijn het de medewerkers, als verpersoonlijking van de dienst, die het verschil in kwaliteit maken. Gegeven de intredende vergrijzing en ontgroening staat de War for Talent op het punt om los te barsten. Goed voor ons als Young Professionals, maar voor bedrijven neemt de druk toe. Het wordt voor bedrijven belangrijk om niet alleen bezig te zijn met geld verdienen maar ook oog te hebben voor hun maatschappelijke rol. Want zeg nou eerlijk: jij gaat toch veel liever aan de slag met een kloppend hart dan vanwege een paar gouden handboeien?!
Draag ook een steentje bij
Geloof jij in mijn boodschap en wil je me helpen om Young Professional of the Year te worden? Ga dan naar de website en breng je stem uit. En belangrijker nog: ken je iemand of een organisatie die wel wat hulp kan gebruiken? Stuur me dan jouw idee, want op 6 juni maak ik bekend welk plan mijn collega’s en ik gaan uitvoeren!
