Een vriendin speelt met de gedachte om een eigen bedrijf te starten. Ze weet wat ze wil, al jaren, maar ze is nog steeds niet tot actie overgegaan. Ze vertelt hoe lastig ze het vindt om te starten. Waar moet ze beginnen en hoe komt ze aan een startkapitaal? Ze denkt erover om een coach te zoeken, maar ja, dat kost geld.
Tijdens mijn managementopleiding heb ik van alles geleerd over bedrijfsplannen, strategieën en marketing, ik kan haar best advies geven over het starten van een eigen bedrijf. Dus, zoals het een goede vriendin betaamt, bied ik mijn hulp aan.
Het hoeft niet meteen perfect
Het eerste wat ik zeg is: Begin gewoon, het hoeft niet meteen perfect, geloof in jezelf. En dat uit de mond van mevrouw de perfectionist, lekker geloofwaardig. Zet je plan op papier zodat je duidelijk weet wat je wilt gaan doen, vervolg ik mijn verhaal. Welke onderdelen van dat plan kan je uitvoeren zonder dat het geld kost? Wat kan je zelf doen en waar heb je hulp bij nodig? Ze zegt dat ze er wel wat mee kan en dat ze blij is dat ik haar wil helpen.
Mijn tips zijn niet bepaald rocket science maar als ik haar net dat zetje kan geven wat ze nodig heeft om haar plan uit te voeren ben ik blij. Terwijl ik haar help om in kleine stapjes te denken realiseer ik me ineens dat ik de adviezen die ik haar geef zélf ook wel kan gebruiken.
Voer je eigen advies eens uit
Ik heb altijd 101 plannen voor projectjes, een eigen bedrijf, een carrièreswitch of een reis. Een deel van de plannen breng ik ook daadwerkelijk in de praktijk, maar het merendeel belandt op de berg voor later als ik groot ben.
Op dit moment ben ik bijvoorbeeld een carrièreswitch aan het maken. Ik wil schrijven want dat vind ik leuk en ik kan het nog best goed ook, geloof ik. Maar om mezelf nou meteen tekstschrijver te noemen … Want heb ik wel genoeg kennis? Schrijf ik echt goed genoeg? Ik heb toch veel te weinig ervaring en niet eens een opleiding op dit gebied. Zitten mensen wel op mij te wachten? Daar ga ik al: Practice what you preach, girl!
Daar heb je die emoties weer
Als ik mijn vriend ’s avonds vertel waar die vriendin tegenaan loopt begint hij te lachen. Huh, ze heeft een coach nodig? Maar dat is ze toch zelf? En dat is dus precies waar het om gaat. We weten allemaal uitstekend hoe het wel of niet moet. Rationeel kijken naar de struggles van familie en vrienden is een eitje. Dat wordt een ander verhaal zodra het over mezelf gaat, dan komen er ineens emoties om de hoek kijken. Lekker dan!
Misschien moet ik eens iets rationeler naar mijn eigen issues kijken. Hoe goed is mijn advies eigenlijk? Er is maar een manier om dat uit te zoeken, ik moet beter luisteren naar mijn innerlijke coach. Chop chop, gewoon beginnen, geloven in mezelf! Ik zou er zomaar een hoop aan kunnen hebben. Het wordt in ieder geval een interessant experiment; ik hou je op de hoogte!
