Eerder schreef ik over het levensscript en hoe het jouw levenspad bepaalt. Tijdens mijn eigen zoektocht hebben inzichten uit mijn script me veel opgeleverd. Ik deel graag mijn verhaal.
Mijn script
Het was herfstvakantie, 1995. Ik was dertien jaar en ik maakte me zorgen om mijn moeder. Ze had de hele dag al huilogen, was erg verdrietig en zei dat ze ziek was. Tijdens het avondeten werd duidelijk waarom ze zo verdrietig was. Mijn vader zei: Ik ga weg, want ik hou van een andere vrouw. In mijn herinnering stond hij op van de eettafel, pakte zijn weekendtas en liep de deur uit. Naar oom Harry. Mijn broertje stormde naar boven, in tranen. Mijn moeder en ik bleven aan tafel zitten. Ik bevroor, want zoiets gebeurde toch alleen in GTST of Beverly Hills 90210? Zoiets gebeurde toch zeker niet bij ons thuis? Deze ervaring heeft mijn leven gekleurd en ervoor gezorgd dat ik mannen niet ging vertrouwen.
Ik had geen vader meer nodig
Mijn interpretatie hiervan is dat mijn vader me in de steek heeft gelaten. Hij liep de deur uit om aan een ander leven te beginnen en hij liet mij achter. Nadat ik bevroor, die avond in de herfstvakantie aan de eettafel, kwam ik in de vechtmodus. Ik wilde hem een lesje leren en hem laten voelen wat hij ons allemaal wel niet had aangedaan. Ik verbrak alle contact. En dat twee jaar lang. Hij schreef me brieven en vertelde me daarin hoe erg hij me mistte. Het kon me niets schelen. Ik had geen vader meer nodig. Ik had genoeg aan mijn moeder.
Overtuiging
Later, toen ik zelf relaties kreeg, lukte het me maar niet om mannen te vertrouwen. Ik wist zó zeker dat ze me toch wel in de steek zouden laten en zouden bedriegen. Ook al had dit niks met de realiteit te maken, want mijn exen zijn superlieve mannen en ze zijn tijdens de relatie voor me door het vuur gegaan. Ik had onbewust voor mezelf wel de conclusie getrokken dat als mijn vader me in de steek laat, alle mannen me in de steek zullen laten. Dit is op een bepaalde laag een diepgewortelde overtuiging geworden.
Ik heb na deze ervaring enorme muren opgetrokken. Muren zo hoog dat niemand er overheen kon klimmen. Ik heb mijn kwetsbaarheid diep begraven en bleef vooral boos. In relaties maakte ik zo vaak ruzie Ik was een vechter, en dat ben ik op een bepaalde manier nog steeds. Ik besloot me niet te laten raken door mannen. Dit lukte natuurlijk niet, want ik werd super onzeker van het gevoel dat ik in de steek gelaten zou worden.
Liefde kon niet vrij stromen en daar had ik in contact met mijn partners last van. De reacties van de mannen op dit gedrag waren dan ook voorspelbaar; ze zaten met hun handen in het haar en wisten echt niet meer hoe ze me nou konden laten zien dat ze me trouw waren en dat er geen sprake was van in de steek laten. Totdat ze er zo’n genoeg van hadden dat ze op het punt stonden de relatie te verbreken. En dat meerdere malen. Dat was keer op keer de pay off van het gedrag wat ik vertoonde.
De cirkel
Ik begrijp nu dat mijn leven zich op dit gebied in een cirkel heeft afgespeeld. Deze cirkel heet in de Transactionele Analyse de scriptcirkel. Ik heb vaker over het levensscript en de scriptcirkel geschreven. Inzicht in mijn script heeft mij zoveel opgeleverd. Nu begrijp ik dat ik dit gedrag vertoon en dat het ergens vandaan komt. Ik begrijp steeds beter dat ik ditzelfde patroon op onbewust niveau blijf herhalen, ook omdat ik ergens hoop en verlang dat er een situatie komt waarin het wél goed afloopt. Die pijn van toen wil ik alsnog oplossen. Ik begrijp nu dat de ervaring van ooit zo’n indruk heeft gemaakt dat ik dit ‘verhaal’ nog steeds leef. Dit kan ik in verandering zetten. Ik weet nu namelijk wanneer ik in script ben.
Welk patroon blijf jij herhalen?
