Op deze dag, één jaar geleden, zaten wij gezellig op kantoor in Amsterdam. Hoe had ik ooit kunnen denken dat die ochtend de laatste ochtend zou zijn waarop ik de bus uit zou stappen, het kantoor binnen zou wandelen met een goedemorgen naar de receptioniste. Hup, jas aan de kapstok, en laptop open. Een gezellig praatje met elkaar. Er hing een briefje op de wc over het coronavirus. Dat voelde surrealistisch, maar dat was het dan ook. Ik weet nog dat ik tijdens onze dagelijkse lunchwandeling enthousiast vertelde over mijn weekendplannen: Vol leuke dingen die niet door zouden gaan.
Heb je het al gehoord?
En toen was het bijna vier uur. Samen met onze stagiaire zat ik in een vergadering over het vormgeven van een nieuw e-book. Superleuk. Toen één van onze vrijwilligers opeens met grote ogen de kamer binnen kwam vallen: Heb je het gehoord? Wij keken verbaasd op. He, wat?
Little did we know…
Little did we know… dat vanaf dat moment alles anders zou worden. En nu zijn we een jaar verder. Een jaar waarin jij, wij, iedereen, ontzettend veel heeft geleerd, flexibel is geweest en veel aanpassingsvermogen heeft moeten laten zien. Matthijs, Jochem en ik blikken terug op dit jaar, waar stiekem ook nog mooie levenslessen in verborgen zaten.
1. Wat vond jij moeilijk aan het afgelopen jaar?
Matthijs: Ook al ben ik geen millennial, toch heb ook ik vaak last van FOMO. Wat ik lastig vond was het meest recente deel van de lockdown; korte dagen, vroeg donker, niet of nauwelijks bewegen, laat staan sporten, en dan word ik een beetje down. Kom moeilijk in actie. Een beetje van die winterdepressieklachtjes. Grenzen tussen privé en werk vervagen en dan besteed ik al gauw flink veel tijd aan werk. Wat niet per se nodig of productief is. Nu het voorjaar komt, ga ik er weer veel meer op uit: racefietsen, hardlopen. Genieten van de zon en veel naar buiten. Dat geeft me weer can-do mentaliteit en daar kan ik van genieten.
Jochem: Ik was bij de start van die eerste lockdown net terug van vrijwilligerswerk in Peru (goede timing) en van plan om te starten met mijn eigen bedrijf. Dat ging natuurlijk niet zo gelijk, dus het bijschaven van al mijn verwachtingen was wel even pittig. Ook miste ik het in contact komen met nieuwe mensen en het weinige sociale contact. Verder is het toch wel een beetje saai af en toe.
Martine: Ik herinner me vooral de golven aan overweldigende informatie in de eerste weken, de realisatie van de impact die steeds iets dieper doordrong. Eén nacht kon ik het om vijf uur ’s ochtends niet meer uithouden in bed, en ben ik door het dorp gaan lopen. Uiteindelijk heb ik heel lang op een bankje gezeten in het winkelcentrum, alle posters op de winkels over corona staarden me aan. Dat zijn momenten die ik nooit meer zal vergeten en die ik echt heel heftig vond. Ik wist gewoon niet hoe ik op alles moest reageren. Wat ik ook heel raar vond, was dat het in-en-uit-lockdownleven opeens begon te wennen. Inmiddels verlang ik enorm naar gewoon dichtbijheid, niet dat moeilijke, overspannen gedoe.
2. Welke positieve dingen hebben jou geholpen het afgelopen jaar?
Matthijs: De rust van het op mezelf zijn deed me eigenlijk onverwacht veel goed. Ik kan me snel verplicht voelen om sociaal te doen, mee te doen, erbij te zijn. Omdat er nu simpelweg niets mocht, was ik lekker veel tijd op mezelf en met mezelf. Best gezellig heb ik het dan met mezelf. Het deed me een beetje denken aan mijn wereldreis. In m’n eentje aan de andere kant van de wereld had ik hetzelfde goede gevoel.
Jochem: Wat mij enorm hielp was een nieuw plan maken en een aantal gezonde gewoontes toepassen. Zo ben ik gestopt met roken, meer gaan hardlopen, heb ik veel aan reflectie gedaan en ben ik sinds een tijdje aan het mediteren. Nu helpt het natuurlijk ook dat ik een nieuwe relatie heb gekregen afgelopen jaar.
Martine: De rust die dit lockdownjaar met zich mee bracht, heeft mij wel goed gedaan. Voor dit lockdownjaar hebben we in mijn gezin een heftige tijd gehad doordat mijn man een burn-out had, en juist nu het een halfjaar echt goed ging kwam corona. Eerst vond ik dat enorm zuur, ging het goed, konden we nog niets, dat idee. Maar om eerlijk te zijn, was die rust juist ook wel heel goed. Nog meer tijd om te verwerken, te helen en (weer) naar elkaar toe te groeien. Daarnaast bracht dat verplichte thuiszitten ook nadenktijd, even kritisch naar je leven kijken en de balans op maken. Je leven staat op pauze, en hoe ga je het straks doen? Verder op het oorspronkelijke pad?
3. Welke levensles(sen) heb je geleerd door het lockdownjaar?
Matthijs: Net als tijdens mijn wereldreis kwam ik erachter dat ik het eigenlijk best leuk en ontspannen kan hebben met mezelf. Tenminste, zolang ik niet te veel online ben. Dus ik leg m’n telefoon wat vaker weg en ben comfortabeler en vaker alleen. Dat geeft me rust en helpt me reflecteren, bij m’n gevoel te komen en ideeën te ordenen.
Jochem: Ik denk vooral het belang van zien waar wél mogelijkheden zijn. Corona heeft voor iedereen een streep gezet door wat normaal was en allerlei mooie dingen die je wilde doen en beleven. De kunst is om toch inzicht te krijgen waar je nog energie van kan krijgen. En dit dan natuurlijk ook te doen!
Martine: de waarde van rust. Want ik heb altijd haast in het leven. Het gezegde stel niet uit tot morgen wat je vandaag kunt doen, is helemaal van toepassing op mij. Ik vind het zelf niet vervelend, want daardoor heb ik al enorm veel mooie dingen gedaan die ik anders allemaal had uitgesteld. Maar door de lockdown zat ik opeens op de bank. Met niks. Niks in de agenda. Niks om naar uit te kijken. Ik voelde de tijd doelloos voorbij glijden. Heel moeilijk. Maar ik voelde mij ook uitrusten, en tot rust komen, en mooie beslissingen maken. Rust bleek ook waardevol te zijn; een belangrijke les.
Matthijs: Tijdens het thuiswerken probeer ik veel buiten op mijn vlonder te gaan zitten. Soms zelfs met mijn winterjas aan. Lekker in het zonnetje, zo probeer ik de vele online-thuistijd een beetje aangenaam te maken.
Jochem: Eén van de dingen die ik nog wel kon doen het afgelopen jaar was podcasten. De coronacrisis bracht me in eerste instantie ook veel extra vrije tijd op, die ik met veel passie ben gaan gebruiken voor Kwartje de Podcast, een podcast over de kunst van het verwonderen. Niet alleen bleef ik me hierdoor zelf ontwikkelen, zo kan ik het ook nog delen. Luister je mee?
Martine: Sinds de eerste lockdown ben ik veel gaan wandelen. Dat vond ik in het oude normaal vooral tijdverspilling en veel te langzaam gaan. Maar eigenlijk is het best lekker om af en toe wat langzamer te gaan, en ondertussen heb ik al veel dingen gezien die ik anders niet gezien zou hebben.
En nu jij: een jaar sinds de lockdown
En nu jij, hoe zou jij bovenstaande vragen beantwoorden? Sta even stil bij jezelf en alles wat je het afgelopen jaar hebt geïncasseerd, hoe je bent gegroeid en hoe sterk je bent geweest!
Die verveling…
Weet jij inmiddels écht niet meer wat je moet doen? Lees dan onze lockdown bucketlist, kan je alles al afvinken?
