Tranquilo: Wat wij Nederlanders kunnen leren van de Spaanse buena vida

spaanse-buena-vida

Op mijn 21e besloot ik na een flinke burn-out erop uit te trekken, op avontuur naar het buitenland! Ik wilde reizen, nieuwe culturen leren kennen en ontdekken wat het leven verder allemaal te bieden heeft. Zo vond ik mijn plek in het zonnige Madrid, waar de Spaanse cultuur bijna haaks op die hier in Nederland staat. Ik keek mijn ogen uit en leerde hoe het óók kan.

Het Spaanse goede leven

De eerste paar maanden verbaasde ik me over hoe anders de zakelijke wereld in Spanje in elkaar steekt. Mensen komen standaard overal 10 minuten te laat (ja, zelfs voor die belangrijke meeting met je baas is het oké als je 10 minuten later aan komt kakken—hoe dan?!), de rode draad van meetings zijn persoonlijke zaken (Hoe is het met je moeder? Heeft je broer die baan nog gekregen? En waar gaan jullie eigenlijk heen op vakantie?) en de siësta is inmiddels een mythe, maar nog steeds trekken succesvolle zakenmensen gerust uren uit om even lekker uitgebreid op het terras te gaan lunchen.

Dat laatste werd op een gegeven moment zelfs part of my job, toen ik CEO’s en managers Engelse les gaf tijdens hun lunchtijd. Wat een leven, en er ook nog eens geld mee verdienen?! In het begin vond ik het heel moeilijk om daarvan te kunnen genieten. Ik voelde me schuldig en vond dat ik hard zou moeten werken om geld te verdienen, dus op momenten dat ik heerlijk in het zonnetje zat met het lekkerste eten voor me, zat ik me nog steeds druk te maken over wat ik allemaal nog moest doen en dat ik vooral constant maar druk moest zijn.

Genieten zonder schuldgevoel

Het Spaanse buena vida (goede leven) heeft me geleerd dat de mentaliteit van altijd maar keihard werken helemaal niet zo productief is. Juist het (mógen) genieten van de kleine dingen en in het moment leven is waar je het grootste geluk en energie uit haalt. Het is daarnaast ook de enige mogelijkheid om écht contact te maken met de mensen om je heen. Ik merkte dat op het moment dat ik zat te stressen, mijn klanten zich ook niet op hun gemak voelden. Maar toen ik eindelijk ontspande en in het moment kon zijn, kon ik mijn klanten echt leren kennen en werd ik meegenomen naar feestjes, belangrijke evenementen en zelfs aan hun vrienden en families voorgesteld. Ik moest echt leren om mezelf die geniet-momentjes te gunnen en me daar zonder schuldgevoel aan over te geven. Na niet beter te weten dan continu mijn eigenwaarde aan mijn productiviteit en druk zijn af te meten, was dit misschien nog wel de grootste eye-opener in het leven van la buena vida.

Statussymbool van ‘druk zijn’

In Nederland hebben we een voornamelijk individualistische cultuur. Iedereen heeft bepaalde doelen voor zichzelf en werkt hard om die waar te maken. We zijn productief, efficiënt en zijn constant bezig onszelf te ontwikkelen en verbeteren. Het is dan ook niet voor niets dat wij een van de meest welvarende economieën van Europa hebben. Ook ik had een mega waslijst aan ambitieuze doelen en hoge verwachtingen die ik mezelf constant oplegde. Als perfectionist waren mijn dagen dan ook bijna obsessief gericht op het waarmaken van die doelen, dat de rest van mijn leven aan me voorbij ging. In de weken voorafgaand aan mijn burn-out leefde ik in een non-stop cadans van werken – eten – slapen. Ik werkte me een slag in de rondte om mijn waarde te bewijzen in de baan waar ik voor had geknokt. Mijn sociaal leven was non-existent en vrienden en familie kregen standaard te horen dat ik het te druk had.

Familie en vrienden zijn de basis

Iets wat me dan ook meteen opviel in Spanje was dat familie en vrienden daar prioriteit nummer 1 zijn. Ook al werken ze tot laat, na het werk wordt er nog even een drankje gedaan met vrienden. Het gros van de jonge mannen zijn moederskindjes (*zucht*) en gaan zelfs als ze na hun 30e éindelijk uit huis gaan, het liefst nog bij moeders om de hoek wonen zodat ze na hun werk fijn nog kunnen aanschuiven voor het avondeten. Families in grote steden als Madrid hebben vaak nog een familiehuis in hun pueblo (dorp), waar weekenden en vakanties met de hele familie worden doorgebracht om de drukte van de stad te ontvluchten. En zondag is een standaard moment om met de hele fam te gaan lunchen bij la mama.

Spaans eten is een feestje

Als je tussen 14:00 en 16:00 uur door Madrid loopt, zie je overal volle restaurants met groepen mensen die uitgebreid zitten te lunchen. Dat moment van de dag is haast heilig, en staat volledig in het teken van genieten. Eetmomenten zijn belangrijk en daar wordt rustig de tijd voor genomen. In een cultuur waar eten zo belangrijk is, zul je de locals dan ook nooit even snel in de Metro een broodje weg zien werken zoals ik meestal deed.

Dat bleek dus echt not done en leverde regelmatig wat scheve blikken op. Toen ik nog op kantoor werkte, at ik steeds vaker snel even achter mijn bureau. Alles deed ik altijd gehaast, en zelfs mijn enige ontspan momentje tijdens de lunch sloeg ik over omdat ik ’te druk’ was. De Spaanse mentaliteit leerde me hiervan af en liet me inzien hóe belangrijk het is om echt even helemaal te ontspannen en te genieten.

Bonus eetmomenten

Omdat eten zo centraal staat in de Spaanse cultuur, is het niet gek dat zij twee extra officiële eetmomenten hebben. ’s Ochtends starten de meesten hun dag met een kopje koffie en een cakeje rond 7:00 uur. Vervolgens komen ze op kantoor en werken ze wat, waarna ze rond 11:00 uur met een groepje collega’s naar een bar vertrekken voor hun almuerzo, een koffie met croissant of stuk stokbrood met typische Spaanse omelet. In Spanje wordt er dan ook pas tussen 14:00 en 16:00 uur geluncht. Liefst is dat drie gangen met een groep collega’s of vrienden ergens op een fijn terras. En omdat het avondeten pas laat wordt gegeten (niet voor 21:00, vaak pas rond 23:00 uur en ja, dat is zelfs zo voor gezinnen met kleine kinderen) hebben de Spanjaarden voor de eerste trek rond 18:00 uur nóg een bonus snackmoment ingelast; de merienda.

Spontane plannen zijn de beste

Mijn grootste cultuurshock toen ik weer terug verhuisde naar Nederland, was hoe we hier álles vooruit willen plannen. Zelfs om iemand even te bellen moet je tegenwoordig al een moment plannen dat het uitkomt. In Spanje bepalen mensen voornamelijk op het moment zelf wat ze willen doen. Je komt net uit werk en wil nog even wat leuks doen? Even een appje en de hele vriendengroep staat binnen no-time in een bar voor een drankje. Je wordt wakker en voelt dat het een heerlijk zonnige dag gaat worden. Even een belrondje en de picknick in het park is een feit. Inclusief geïmproviseerde zelfgemaakte hapjes.

En het leukst van alles vond ik nog hoe zelfs weekendjes weg last-minute zo geregeld zijn. Zo heb ik verschillende spontane trips naar Valencia, Toledo en zelfs Granada gemaakt die in één dag geregeld waren. Mensen plannen vooral niet teveel vooruit en doen waar ze op dat moment zin in hebben. Héérlijk!

Hasta luego, España!

De Spaanse cultuur heeft voor altijd een speciaal plekje in mijn hart. Ik hou van de zon, het eten, de leefstijl en vooral de mensen. Het voelde enorm als thuiskomen en ik leerde er heel wat belangrijke dingen die mijn leven veranderden. En of ik ooit nog eens terug ga? Absolutamente! 

 

Tags: Ambitie en succes, Carrièreswitch, De juiste keuze maken, Ken jezelf, Werkplezier, Werkplezier en werkstress, Wie ben ik? Wat wil ik? Wat kan ik?
Young Talent Program

Hét ontwikkelprogramma voor young professionals die versneld willen groeien:

Download gratis:

Lees wat 2500 young professionals zeiden over hun werkbehoeften:

Gerelateerde artikelen:

Bekijk ook

Chat openen
Hi,
Heb je een vraag over 'Tranquilo: Wat wij Nederlanders kunnen leren van de Spaanse buena vida'?