Hoe doen andere mensen het toch allemaal? Hun huis schoonhouden, werk op orde, sociale contacten bijhouden, nagels gelakt, overzicht in hun financiën, en dan ook nog sporten en allerlei coole projecten opzetten. Soms kan het me ineens enorm frustreren. Gisteravond had ik weer zo’n moment. Ik wil zoveel en voor mijn gevoel lukt er maar zo weinig.
Maar hé, klopte dat gevoel eigenlijk wel?
Ten eerste natuurlijk even die relativering: dat gevoel dat andere mensen het zo goed voor elkaar hebben, dat is natuurlijk ook maar een gevoel dat niet gebaseerd is op de feiten. Want als je echt goed zou kijken, dan zie je best wel dat anderen ook niet alles perfect op orde hebben. Die vriendin die haar huis helemaal spik en span heeft? Die heeft misschien moeite om wekelijks te sporten of om aan nieuwe projecten te beginnen. En die vriendin die onwijs veel sociale afspraken heeft? Die neemt misschien nauwelijks tijd voor zichzelf, of eet vrij ongezond. Zo worstelt iedereen wel met iets. Een worsteling om alles mooi in balans te krijgen.
Waarom lukt het mij niet?
Maar goed. Soms kun je die relativering niet maken en denk je dat jij de enige bent bij wie het niet lukt. Zoals ik gisteravond. Ineens kwam alles in mijn hoofd wat ik nog wil doen. Mijn huis opruimen en dweilen, heel veel laatjes en kastjes uitmesten, mijn keukentafel wit verven, mijn muur groen verven, mijn tuin opknappen, leren hoe ik e-books moet maken, pr-materiaal voor mijn blog maken, gezond koken, allerlei dingen leren op de computer, visitekaartjes maken, vaker buitenshuis werken en en en…
… toen kwam er een enorme gefrustreerde kreet uit mijn mond: waarom lukt het mij allemaal niet?
Wat doe ik verkeerd?
En dat was dus de verkeerde vraag. Want van de focus leggen op alle dingen die niet lukken word je niet vrolijk. Ik ging in bed liggen, pakte mijn dagboek erbij en schreef alle dingen op die ik de afgelopen weken wel heb gedaan. En hoewel ik het gevoel had dat ik een sloom slakje was de afgelopen vier weken, sinds ik terug ben van vakantie, stond ik ineens versteld van mezelf. Zo heb ik:
- Al mijn keukenkastjes ontruimd (ok, noodgedwongen omdat ik last had van cacaowormpjes, maar toch);
- allerlei blogs geschreven waaronder mijn reisverslagen;
- een slaapritme aangebracht in mijn leven;
- iedere ochtend drie pagina’s in mijn dagboek geschreven;
- allerlei artikelen voor mijn werk geschreven;
- veel sociale afspraken gehad;
- al een paar keer een 7-minute-workout gedaan en een aantal yogalessen gevolgd;
- mijn nachtkastje geverfd en de laatjes uitgemest;
- en ik ben al op zoek gegaan naar een fotograaf ter versterking van Be Blissed.
En zo kon ik nog wel even doorschrijven aan mijn lijst. Wow! Wat heb ik veel gedaan besefte ik ineens. Dat is dus precies de kracht van positieve lijstjes maken. Je aandacht verschuift van het negatieve naar het positieve en terwijl je aan ‘t schrijven bent komen er steeds meer nieuwe positieve punten bij.
Prioriteiten stellen
Plots kwam ook deze quote in mijn hoofd (ik weet niet meer van wie die is):
Je kunt wel alles. Maar niet alles tegelijk.
En zo is het maar net. Waar leg ik op dit moment mijn prioriteiten? Misschien moet ik het maken van die e-books nog heel even uitstellen? En misschien kunnen die overvolle laatjes ook nog best even wachten? Pfieuww…. Dat geeft rust. First things first.
De rest kan wachten
En met die rust … krijg je ineens een stuk meer voor elkaar! Zo heb ik net mijn huis gedweild, ik zit nu mijn blog te schrijven en ik ga vanmiddag met vriendinnen naar een concertje toe. En de keukentafel, de muur, de tuin, de e-books en mijn overvolle laatjes? Die wachten maar even.
