De zin of onzin van multitasken

Een jaar of wat geleden belde ik met mijn vader. Terwijl ik dat deed, at ik een boterham met pindakaas en was ik, met de hoorn onhandig tussen schouder en volle knaagwang geklemd, aan het afwassen en afdrogen. Verder wierp ik af en toe een blik op mijn mailbox, die een paar kamers verderop stond te knipperen, haalde ik de vieze kopjes uit de woonkamer en ik verwachtte ieder moment mijn buurvrouw op bezoek.

“Ik ben goed bezig, lekker aan het multitasken,’’ zei ik kauwend. Maar nog net niet in dezelfde zin gaf ik aan dat ik eigenlijk heel erg gestrest was. Terwijl ik niet eens aan het werk was, maar zorgeloos studeerde. “Ja vind je het gek, als je honderd dingen tegelijk doet?’’ vroeg mijn vader. Ehhh? Ik dacht dat ik juist heel goed bezig was door meerdere dingen tegelijk te doen. Hoge en gevarieerde productie. Dat idee. Sterker nog: ik zat in een impuls om steeds meer tegelijk te willen doen! Ik zag als een zeer ‘productieve deugd’ in het leven. ‘Lekker veel dingen doen.’

Andere kant

En tot die bewuste dag had ik me werkelijk nooit gerealiseerd dat dit multitasken ook wel eens een andere kant zou kunnen hebben. Het was direct onderwerp van ons gesprek (de buurvrouw was gelukkig veel te laat). “Waarom doe je zoveel dingen tegelijk?’’ vroeg mijn vader. “Omdat ik dan meer doe,’’ zei ik. “Is dat wel zo?” Ik was even stil. Eigenlijk wist ik het niet. Ga ik echt sneller als ik kauwend praat en zoekend rond-ren? En wat is het effect op de iets langere termijn? Niet alleen slecht verteerd voedsel, maar ook en bovenal stress.

Want het zogenaamde goede gevoel dat ik kreeg van die vermeende hoge productie, was eigenlijk meer een stressgevoel van: ‘Je moet nog meer produceren. Nog meer doen. Nog meer voor elkaar krijgen. Er kan best meer tegelijk. Sneller. Je moet je hierin gewoon nog wat ontwikkelen, het wordt er zeker beter op.’ En dat gevoel wat ik dacht te krijgen: tevredenheid en een voldaan gevoel na mijn hoge productie, dat had ik stiekem eigenlijk nooit. Het leek alsof ik mezelf voor de gek hield: mezelf wijsmaakte dat als ik binnenkort nog beter kon multitasken, de voldaanheid vanzelf zou ‘groeien’. Terwijl er feitelijk niets te groeien viel. Er was namelijk helemaal geen voldaanheid… Interessant.

quote-sanne-wurzer-when-you-are-present

Ontdekking

Deze ontdekking was een van de triggermomenten in mijn leven waarop ik besloot om mijn -betere- antwoorden te vinden in meditatie en mindfulness. Eindelijk, ja eindelijk een beetje goede productiviteit. Sturing in de juiste richting! Want weer in die wereld gedoken, ontdekte ik dat multitasken echt helemaal nergens op slaat. Als je kijkt naar de duurzaamheid van jezelf (toch niet het minst belangrijke), is het zaak jezelf goed te verzorgen. Door stress te kweken ga je vooral achteruit en ga je minder lang mee. Je wordt ongelukkig en ook voor je omgeving ben je geen plezier om mee samen te zijn of te werken.

Terwijl als je leeft in dat wat is, dat wat op DIT moment speelt, verandert alles. Als je 1 taak tegelijk uitvoert, met al je aandacht, dan ontstaat er een toewijding, een rust die je op geen enkele andere manier kunt bereiken. En het gevoel dat je eraan overhoudt? Voldoening. Met hoe meer aandacht en geduld je de taak hebt uitgevoerd, hoe groter de voldoening, en hoe groter de rust die je gaat ervaren. Eigenlijk is dit kunst. Levenskunst.

Toepassing

Probeer het eens met een bord soep. Bereid de soep, schenk hem in een diep bord, zet het bord op je keukentafel en begin te eten. Wat mij opvalt is dat mijn brein direct bezig is met wat het ondertussen kan doen. Het zoekt constant naar prikkels. Want hoe lekker ook, de soep blijkt onvoldoende prikkel voor de mind om erop te focussen. En waarom? De soepprikkel vindt plaats in dit moment. Je kunt haar alleen ervaren via je zintuigen. Je ruikt de soep, proeft en voelt de soep, de hitte in je keel en maag.. Allemaal ervaringen die alleen in het nu kunnen plaatsvinden.

En de mind wil en kan hoe dan ook niet in het nu zijn. Is bij het soep eten ‘buitengesloten’. Dus wat gebeurt er? De ogen kijken -haast verwilderd- om zich heen: waar ligt die smartphone? Want als ik geen sms heb, kan ik mijn mail of Facebook checken. Of anders weer een woord leggen met Wordfeud. Ligt mijn telefoon ergens anders, dan kijk ik naar andere mogelijke afleidingen in het eetgebied: een blad, een schrijfboekje, mijn agenda.. En dan denk ik: ‘Nee, ga nou eens echt je soep eten.’ Ik probeer het, tot blikken en gedachten weer afdwalen. Het is het natuurlijke karakter van de mind. Ik sluit mijn ogen en focus op de soep. Wat smaakt het lekker! Wat voelt het goed! Wat word ik direct weer rustig. Wat een tevredenheid!

Probeer het

Het is best een opgave in deze tijd van prikkels en overconsumptie, maar het kan wel. Vroeger was er het zachte licht van de olielamp, de rust na het fysieke werken, waardoor de mind ook kalmeert. De energie is immers al bijna op. Er waren breiwerken en een pijp om te roken. Mijmerend in alle stilte van een eenvoudig leven, ver weg van de huidige 24-uurs economie. Best heel mooi om je af en toe beelden en indrukken van deze 8-uurs economie voor te stellen. En zeer productief om af en toe te oefenen met aandachtige aanwezigheid bij wat we doen. Dat kan alleen maar als je bereid bent slechts 1 taak tegelijk uit te voeren. Dit is een van de sleutels tot het eigen geluk, de gezondheid en productiviteit en zorgt ook nog eens voor een heel positieve impuls aan onze samenleving.

Tags: Loopbaan, Werkdruk en stress
Young Talent Program

Hét ontwikkelprogramma voor young professionals die versneld willen groeien:

Download gratis:

Lees wat 2500 young professionals zeiden over hun werkbehoeften:

Gerelateerde artikelen:

Bekijk ook

Chat openen
Hi,
Heb je een vraag over 'De zin of onzin van multitasken'?