De quarterlifecrisis, de bore-out en het is dit alles?-gevoel. Het zijn termen die vaak worden toegedicht aan millennials. Een kansrijke generatie, mensen tussen de 20 en 35 jaar, die het op papier fantastisch voor elkaar heeft, maar toch een zekere voldoening in het leven mist. Dat bleek ook deze week weer uit de cijfers waar Monsterboard mee naar buiten kwam: meer dan 80% van de 5053 ondervraagde millennials twijfelt of hij of zij wel op de goede plek zit. Dat is heel veel en dat kan terecht zorgwekkend worden genoemd.
Is dit alles?
Dergelijke cijfers en eerder genoemde termen kunnen de indruk wekken dat het onbestemde en twijfelende gevoel echt iets van deze tijd is. Maar is dat wel zo? Het Dertigers Dilemma bestaat al even en de band Doe Maar zong in de jaren 80 al het nummer Is dit alles?. Hoe uniek zijn millennials dan met dit is dit alles?-gevoel? Om een goed antwoord te geven op deze vraag zullen we eerst moeten begrijpen waar het is dit alles?-gevoel vandaan komt.
Realitycheck
Tijdens het onderzoek voor mijn boek Het Millennial Mysterie kwam ik erachter dat dit onbestemde gevoel voornamelijk wordt veroorzaakt door een negatieve realitycheck. De hooggespannen verwachtingen die we hadden over bijvoorbeeld werk, een promotie, kinderen, een relatie of nieuw huis komen niet overeen met de realiteit. Afhankelijk van hoe groot het verschil is tussen de verwachtingen en realiteit, ervaren we blijdschap, teleurstelling, frustratie of zelfs een crisis.
De quarterlifecrisis is de nieuwe midlifecrisis
Deze realitycheck lijkt nu eerder plaats te vinden. De midlifecrisis heeft plaatsgemaakt voor de quarterlifecrisis. De midlifecrisis – ook een negatieve realitycheck – ontstond vaak na de hectische eerste veertig levensjaren van ontwikkelen en bouwen. De gezinsfase volgde vaak sneller op de studiefase, waardoor de focus al vroeg lag op het onderhouden van het gezin. Pas nadat de kinderen op eigen benen konden staan en er ondertussen een aantal stappen op werk waren gemaakt, kwam er ruimte voor reflectie of een realitycheck. Je kent ze wel: de mannen die in hun veertig-vijftiger jaren cabrio’s, hippe kleding en muziekinstrumenten aanschaffen. En geef ze eens ongelijk, het leven mag gevierd worden!
Millennials hebben meer ruimte voor reflectie
Bij millennials gaat het iets anders. De gezinsfase volgt niet zo snel op de studiefase. Het is steeds normaler geworden om eerst vijf tot vijftien jaar te werken, voordat boompje en beestje aan ons eigen huisje worden toegevoegd. Doordat we vaak enkel verantwoordelijk zijn voor ons eigen onderhoud, en niet voor een heel gezin, hebben we meer bewegingsvrijheid en meer ruimte voor reflectie. Dat zorgt ervoor dat de werksituatie eerder onder de loep wordt genomen. Komt het werkplaatje niet overeen met de realiteit? Dan is het makkelijker om onze baan op te zeggen en het over een andere boeg te gooien. Bijvoorbeeld om een reis te gaan maken of een eigen onderneming te beginnen.
Hoge verwachtingen
Kortom, het is dit alles?-gevoel of de quarterlifecrisis bij millennials is dus helemaal niet zo uniek. Het wordt veroorzaakt door scheve verwachtingen. Hoewel ik nog geen grootschalig onderzoek ken die dit onderbouwt, ben ik er tijdens mijn eigen onderzoek wel van overtuigd geraakt dat er een verschil is tussen het is dit alles?-gevoel van de gemiddelde quarterlifer en van de gemiddelde midlifer. Het verschil zit hem volgens mij in de hoogte van verwachtingen. Millennials hebben naar mijn idee veel hogere verwachtingen van zichzelf en het leven dan mensen uit eerdere generaties (Doe maar gewoon, dan doe je al gek genoeg is een uitspraak die bij die generatie past).
The sky is the limit
Deze hoge verwachtingen van millennials zijn ontstaan door een combinatie van factoren, waaronder:
- Ongekende welvaart: wij zijn opgegroeid met het the sky is the limit-idee. Alles groeit en wordt beter. Er zijn meer kansen voor steeds meer mensen. Dus ook voor mij toch?
- Toename van keuzemogelijkheden: voor iedereen lijkt wat wils te zijn. Dus ook voor mij toch?
- Social media: overal om ons heen zien we succes. Dus waarom ik niet?
- Veel prikkels: er is altijd wel iets te doen/ontdekken/ervaren. Wat als ik niet geprikkeld word?
- Opvoeding: onze behoeften en ontwikkeling staan centraal voor onze ouders.
De arbeidsmarkt komt vaak niet overeen met onze verwachtingen
Wanneer millennials de arbeidsmarkt betreden (in 2025 zijn alle millennials op de arbeidsmarkt en bestaat de arbeidsmarkt voor 50% uit millennials), dan merken we vaak dat de realiteit heel anders is dan onze hoge verwachtingen. In veel organisaties is de bewegingsruimte beperkt, worden we behandeld alsof we een nummertje zijn en is de baan helemaal niet zo uitdagend zoals in vacatureteksten of recruitmentpraatjes wordt geuit. Dat zorgt heel terecht voor teleurstellingen, frustraties en het is dit alles?-gevoel.
Doe een zinvolle realitycheck
De oplossing ligt volgens mij niet in het wijzen van vingers naar ouders, social media, recruitmentpraatjes en andere externe zaken. De oplossing ligt denk ik in het wijzen met een vinger naar onszelf. Wat zijn mijn verwachtingen? Waarom wil ik een bepaald leven leiden? Ben ik open en eerlijk in mijn verwachtingen naar mezelf en naar anderen toe? Welke verwachtingen leg ik anderen op? Dit zijn volgens mij de realitycheck-vragen waar we echt wat aan hebben. Eerlijk zijn naar onszelf en naar elkaar en van daaruit handelen. Hoewel dat lastig en confronterend kan zijn kan het ook de nodige frustratie, teleurstelling en zelfs de kosten van een cabrio schelen…
Wil je meer weten over millennials? In mijn boek Het Millennial Mysterie beschrijf ik hoe het komt dat zoveel millennials stress, twijfel en een gebrek aan zingeving ervaren. Daarnaast geef ik je tips wat je als millennial kunt doen om meer plezier en voldoening uit het leven te halen. Check het hier.
