Jonge en oudere collega’s zitten naast elkaar aan een bureau, staan samen bij het koffieapparaat en zijn samen verantwoordelijk voor belangrijke projecten. Maar met de komst van de millennials, ontstaat er een verschil in mindset op de werkvloer; wat de samenwerking in de weg staat. In deze blog lees je de drie grootste generatiedilemma’s bij samenwerken voor millennials en ervaren medewerkers, op grond van onderzoek van Bart Hessing. Bart onderzocht 3300 millennials binnen ruim 100 organisaties en combineerde de resultaten met zijn wetenschappelijke en praktische kennis over generatie- en verandermanagement.
1. Kennis is (geen) macht!
Generatiedilemma’s bij samenwerken begint bij kennis. Want Kennis is macht! werd er jarenlang geroepen, en zo denkt de oudere werknemer er meestal ook over. Hij of zij heeft jarenlange werkervaring opgedaan, studies en cursussen gevolgd, fouten gemaakt en daarvan geleerd, gevallen en weer opgestaan. Voor al die kennis is gezweet, het heeft pijn gedaan, maar het heeft de werknemer ook waardevoller gemaakt.
Geen wonder dat de ervaren medewerker denkt: hoezo kennis delen? Je komt net kijken.
De millennial daarentegen, is vol van alle nieuw verkregen inzichten. Hij heeft net een aantal jaren in een studie gestoken, en is nu laaiend enthousiast om al die kennis in de praktijk in te zetten, en kennis en ervaring te vergroten. Tijdens zijn opvoeding en studie stond er één ding centraal: je helpt elkaar, samen ben je sterker, en als de één iets niet weet, weet de ander het wel. Logisch dat de millennial de arbeidsmarkt op komt gestuiterd en zoveel mogelijk kennis wil delen én vergaren. Tot dat enthousiasme kapot slaat op oudere medewerkers die niet willen delen.
Geen wonder dat de junior denkt: wat een vervelende collega, die zoekt het zelf maar uit. Ik help hem ook niet meer.
2. Verschillende kijk op communicatie
Vergaderingen en vaste structuren zijn de houvast voor de meeste oudere werknemers. Lekker logisch: op vaste momenten bespreek je de dingen en tussendoor kan je lekker ongestoord werken. Mocht het écht niet anders kunnen, is een belletje naar een collega natuurlijk mogelijk.
De oudere werknemer denkt: houd nou eens even op met aandacht vragen, broekie. Wij proberen hier te werken.
De millennial flapt er vaak gelijk iets uit: ben je boos? Gooi het op social media en je hebt lekker geventileerd. Grote kans dat de reden van je boosheid nog snel opgelost wordt ook. Heb je een vraag? Stel hem! Domme vragen bestaan immers niet en hoezo wachten? Tegenwoordig hoeft dat niet meer.
De millennial denkt: communiceer, want dan sta je in verbinding. Niet één medewerker kan het alleen! O, stoor ik? Het is toch jouw keuze om te antwoorden? Zeg het dan gewoon als het niet uitkomt. Kom op zeg, dat kan ik niet ruiken.
3. Structuur vs. Flexibiliteit
De ervaren medewerker is gewend aan structuur. Je werkt van 9 tot 5, en als het moet nog ietsje langer. Oke, je moet misschien een keer naar de tandarts of de dokter, maar verder houd je rekening met je werk. Zo houd je trouwens ook de balans tussen werk en privé veel overzichtelijker.
Hallo, wat denken die gasten wel niet? Ze zijn hier niet de directeur of zo, dat ze hun eigen werktijden kunnen bepalen. Ze moeten eens prioriteiten leren stellen en hun plek kennen.
De millennial vindt werk belangrijk, maar sport, een extra opleiding en vrienden en familie ook. En hoezo moet werken in een keurslijf van 9 tot 5? De één functioneert veel beter in de vroege ochtend, dan kan hij dan toch werken? Of de nachtbraker in de avond? Als het werk maar gedaan wordt. En verder: leven en laten leven.
Wat een onflexibele mensen zeg. Wat maakt het nu uit wanneer ik werk? Dat zij zo’n saai leven hebben en elke dag met de meute meelopen, kan ik ook niks aan doen. Ik leef tenminste, en ik zorg echt dat ik mijn werk op tijd en netjes af heb. Maar er is nu eenmaal meer in het leven dan alleen werken.
Generatiedilemma’s bij samenwerken: de praktijk
Wat bijzonder dat er nog zoveel goed gaat met al deze generatiedilemma’s bij het samenwerken. Zowel de jonge millennial als de ervaren collega zijn te begrijpen. Beiden zijn zij een product van een andere opvoeding, een scholingsprogramma uit twee verschillende eeuwen en een compleet andere maatschappij. De tijdsgeest vormt ons. En dan zitten we opeens naast elkaar aan een bureau.
Het helpt als jij als leidinggevende bewust bent van deze verschillen én de vooroordelen over jongere en oudere medewerkers – die lang niet altijd kloppen. Ga uit van de goede intenties van een werknemer, ook al lijkt het voor jou niet logisch. Vraag daarom door. Waarom doe je wat je doet? Kleur antwoorden niet in, maar stel je vragen. Zie je de samenwerking stroef lopen? Gooi het open en luister naar elkaar.
