Heb jij dat ook? Je eigen versie van het perfecte plaatje in je hoofd? Een plaatje waar je naar streeft in je leven? Van hoe en wie je zelf wilt zijn, en hoe je leven eruit zou moeten zien? En heb je het gevoel dat als je dit perfecte plaatje realiseert, dat je dán gelukkig kunt zijn? Dat je dan rust vindt en ook mág rusten, mag ontspannen? Denk je dat je dan mag bestaan? Dat men pas echt van je houdt als je het bereikt hebt? En dat ook daar je eigenliefde begint?
Je perfecte plaatje eerlijk onderzoeken
In dit blog wil ik je uitnodigen om eens eerlijk naar je eigen perfecte plaatje te kijken. Om te zien of het plaatje jou dient, of dat het wellicht andersom is. Ben je bereid te onderzoeken of het plaatje wel liefdevol is? Hoe het voor je voelt? En of het klopt om jezelf langs de meetlat van je streven te leggen? Misschien ontdek je dat je beter je aandacht kunt richten op het leren houden van jezelf. Milder, liefdevoller, zachter en aardiger naar jezelf worden. Jezelf ruimte gunnen. Mogen zijn wie je al bent. En daar steeds meer van gaan houden.
Diverse perfecte plaatjes die je na kunt streven
Zelf heb ik al diverse perfecte plaatjes nagestreefd. In mijn tienerjaren wilde ik bijvoorbeeld heel graag de perfecte looks. Ik dacht dat ik dan geaccepteerd zou worden. Zekerheid kon krijgen van het leven. Garanties. Op geluk, waardering, bewondering, plezier, zorgeloosheid. Ik dacht dat mensen dan van me zouden houden en bij me zouden willen zijn. Ook dacht ik succesvoller te zullen zijn.
Geïdentificeerd raken met het perfecte plaatje
Jarenlang was ik erg geïdentificeerd met mijn uiterlijk. Dat in mijn strenge ogen meestal tekortschoot. Ik dacht onbewust dat ik mijn uiterlijk wás, en dat de rest bijkomstig was. In plaats van andersom. Daarom was ik erg bang voor ouder worden en het onvermijdelijke uiterlijke verval. Wie zou er zitten te wachten op iemand die getekend is door het leven? Door de tijd? Aan wie het te zien is dat haar hart soms gebroken is. Die viel en weer opstond? Leek mij destijds uitermate onsexy.
Jezelf in een matrijs van perfectie proppen
Ik zag als ideaalbeeld iets gladgestrekens, ongecompliceerds, maar slims en vrolijks voor me. Iets wat tezamen mijn ideaalbeeld vormde. Zo moest ik zijn! In die matrijs trachtte ik mezelf te proppen, of me naar die vorm uit te stretchen. Wat erg naar was omdat het nooit precies paste. De matrijs was altijd te groot of te klein. Steeds was er het onvermijdelijke vergelijken van jezelf met anderen. Iets wat past bij een doel nastreven. Dat competitieve element. Zekerheid trachten te halen uit verschillen. Onzekerheid voelen als de weegschaal in je eigen kritische ogen de verkeerde kant op zakt…
Of het werkte?
Het is hard werken, om met het perfecte plaatje bezig te zijn. Niet omdat ik gestructureerd stappen zette om veel te bereiken op dit vlak. Gek genoeg. Meer doordat ik er veel over nadacht, piekerde, vergeleek, ontevreden was. Chronische ontevredenheid vraagt veel energie heb ik gemerkt. Er mocht ook veel níét zijn. Hoe meer ik probeerde mijn plaatje te realiseren, hoe minder ik me mezelf voelde. Zo bleek dat wat ik deed helemaal averechts werkte. In plaats van dat ik er gelukkig(er) van werd, voelde ik me ongelukkiger. Veel ongelukkiger.
Ontdekken wat wel gelukkig maakt
In mijn zoek- en vindtocht naar wat wél gelukkig maakt, bleek voor het perfecte plaatje geen plek te zijn. Ik ontdekte dat de hang en drang naar het plaatje een streven van mijn ego was. Met ‘t ego is niks mis, maar hij moet niet als een dictator het volmacht hebben over mijn leven. Er mocht een betere balans komen tussen mijn ego en mijn hart. Daar leerde ik steeds meer over. Over hoe ik kon kijken met en handelen uit mijn hart. In eerste plaats naar mezelf toe. Daar was het ‘t meeste nodig. Hoe ik milder naar mezelf kon kijken. En ook die aspecten van mezelf kon accepteren en liefhebben, die ik eerst niet wilde aanvaarden.
Hoe het perfecte plaatje ontstaat
Of we ons er bewust van zijn of niet: we worden gedurende ons hele leven geconditioneerd. Gedrild met voorbeelden van plaatjes die maatschappelijk gezien hoog aanzien hebben. Het is handig om dit te weten. Dan kun je er tenminste iets mee. Bijvoorbeeld: je afvragen of het najagen van het perfecte of maatschappelijk gewaardeerde plaatje werkelijk gelukkig maakt. Ik geef je een redelijk schokkend voorbeeld van wat ik heb gehoord en gezien. Wat namelijk nog erger blijkt te zijn dan falen, is slagen in je perfecte plaatje op late leeftijd..
Wat als je het perfecte plaatje tóch realiseert?
Ze zijn er genoeg. Mensen die hun perfecte plaatje hebben gerealiseerd. Of die er dicht bij in de buurt zijn gekomen. Na een paar decennia kéíhard werken én daar belangrijke dingen voor aan de kant zetten. Vrouwen die jaren met hun uiterlijk bezig waren, en daardoor hun vrienden nooit écht spraken. Nooit genoten van het leven, hun lijf, de liefde, de vrijheid van het bestaan. Mannen die voor hun topcarrière gingen en hun gezin en andere ware passies hadden verkwanseld. Mensen die status najoegen, maar het contact met zichzelf helemaal kwijt waren geraakt onderweg.
In de herfst van je leven tot inkeer komen
Veertigers, vijftigers, zestigers. Mensen soms aan het einde van hun leven: in de 80. Ik heb er veel ontmoet. Vooral in India. Waar ze op de valreep van hun aardse tijd onderzochten waar hun onvrede toch vandaan kwam. Ze hadden ein-de-lijk ‘de’ toppositie. De droomcarrière. Een trofeevrouw of -man (vreselijke term). Het geld. De luxe auto’s. De perfecte kinderen. De vier vakanties per jaar. De uitgebreide sociale kring. Het succes. De status. De erkenning. Het aanzien. De kunstcollecties. De designkleding. Het design leven. Wat ze ook maar nastreefden.
De tegenvaller van slagen in iemand zijn die je niet bent
En… ze hadden nog steeds dat lege gevoel. Die sluimerende vraag: Is dit alles…? Met direct daar achteraan dat verwijtende stemmetje: Je zou tevreden moeten zijn. Kijk wat je allemaal hebt.. Ondankbaarheid slaat nergens op. Om daarmee het stemmetje weer de vergetelheid in te smoren.. Maar het knaagde altijd door. Tot het einde. Degenen die op introspectie gingen, konden gelukkig vaak veranderen. En in de winter van hun leven nog genieten van wat het is om jezelf te zijn.
Wat handig is om te weten van je ego
Het ego wil altijd groter, duurder, glimmender, dunner, gespierder, succesvoller, rijker, flitsender. Meerrr meerrr meerrr, lijkt het te roepen. En het stopt nooit. Het houdt altijd honger. Dit is geen bezwaar, als je het ziet voor wat het is: een spel van het ego. Als je er een beetje om leert gniffelen. Want seriously; het is best wel knullig als je er met wat afstand naar kijkt. Wanneer je af en toe kunt denken: kijk me gaan, ik ben weer in de race. En waarvoor eigenlijk? Mij heeft die relativerende humor over mezelf vaak erg geholpen. Lezers van mijn boek Blonde Boeddha weten dat.
Hoe je het tij kunt keren en meer bij jezelf komt
Er zijn ook andere perspectieven waarmee je naar het leven kunt kijken. Dat van je hart bijvoorbeeld. Hoe zou je leven zijn als je hier en nu zou besluiten dat je níets aan jezelf hoeft te veranderen? Dat alles goed is zoals het is. Dat je nu even alle streven naar verandering opgeeft. Kijk eens hoe dat voelt. Als je niet meer hoeft te strijden. Als je niet meer hoeft te veranderen. Wanneer je goed bent zoals je bent. Durf je te ontspannen, daar waar je nu bent? In de mens die je nu bent, met het lijf dat je nu hebt en de kennis en kunde van nu?
Tips die kunnen helpen bij het loslaten van het plaatje
- Check of jij jezelf en je leven in een bepaald plaatje probeert te passen.
- Kies dan of je daarmee door wilt gaan of dat je er verandering in wilt brengen.
- Neem vervolgens regelmatig de tijd om jezelf te leren kennen. Wie ben je eigenlijk?
- Wat maakt je écht blij? Op welke momenten zit je echt lekker in je vel?
- Hoe zie je jezelf als je kijkt naar jezelf met je hart in plaats van je ego?
- Begin met mediteren. Daarmee kun je rust in jezelf vinden en met jezelf.
- Realiseer je dat je sowieso alleen in het hier en nu geluk en rust kunt vinden.
- Lees eens een paar inspirerende boeken over dit onderwerp.
- Praat erover met mensen in je omgeving. Hoe gaan zij ermee om?
- Overweeg coaching als je het lastig vindt om zelf verder te komen.
