Altijd als we het over sprookjes hebben denken we aan een prinses die in een toren zit te wachten tot haar vent haar komt bevrijden van de ellende van het huidige bestaan. Kort samengevat; iemand heeft een probleem en vervolgens wordt dat probleem op magische wijze opgelost. Maar weet je wat Assepoester, Sneeuwwitje, klein duimpje en de zeven geitjes allemaal met elkaar gemeen hebben?
Ergens wisten ze dat het goed zou komen. Zelfs Assepoester – opgesloten op haar zolderkamer – streste niet. Ze bleef geloven dat het goed zou komen. Sneeuwwitje en Doornroosje sliepen eigenlijk, maar je kan van beiden stellen dat ze dus ontspannen bleven.
Ik snap dat het sprookjes zijn, verzonnen, niet echt. Maar toch, misschien kunnen ze ons wel leren om het één en ander te relativeren. Wat is er nou echt het ergste dat er kan gebeuren? En ook al zit je opgesloten in de buik van een wolf met je schoonmoeder, denk gewoon dat het goedkomt.
Zelf zat ik afgelopen twee weken in een impasse waardoor ik nogal ging twijfelen over hoe ik alles kon oplossen. Ik merkte dat ik door mijn zelfverzonnen stress geen ruimte meer had om een oplossing te bedenken. Toen ik het allemaal losliet, merkte ik een gevoel van bevrijding. Met datzelfde gevoel kwamen precies de juiste mensen op mijn pad en gaat er maandag een crowdfunding van start. Bijna een beetje zoals in een sprookje.
Even diep ademhalen en geloven dat het goedkomt, hoe eindeloos het soms ook lijkt. Even die zure appel uittuffen, die deur van je zolder doortrappen en op naar het bal – of waar je dan ook om loopt te stressen.
Liefs,
