Van die momenten dat je leven aan je voorbij flitst

Ik had een afspraak met een vriendin om samen wat te eten. We hadden al minimaal tien keer over en weer ge-appt dat we ietsje later zouden zijn. Wat een gehaast. Uiteindelijk was ik als eerste op de afgesproken plek. Toen ze aankwam, zag ze er verwilderd uit en vertelde me dat ze was gevallen; met haar voorwiel in de tramrails geraakt. Haar verhaal fascineerde me omdat het me deed denken aan van die momenten:

Het was raar, ik zag dit he-le-maal gebeuren. Ik raakte met mijn wiel in die tramrails en het leek wel minuten te duren voordat ik op de grond lag. Eerst m’n fiets, toen raakte m’n elleboog als eerste de grond en uiteindelijk smakte ik helemaal op het asfalt.

Ze wees naar haar stuur en arm. Die seconden, of zelfs fracties daarvan, lijken op zo’n moment minuten of zelfs uren te duren. Staat de tijd dan stil?

Momenten dat je leven aan je voorbij flitst

Ik denk dan aan beelden uit The Matrix van vertraging en versnelling. Alles lijkt een moment heel langzaam te gaan, terwijl de wereld in werkelijkheid natuurlijk gewoon doordraait. Het voelt of je even super bewust bent van alles en intens meemaakt wat er gebeurt. Als de bubbel uiteindelijk barst, word je ruw de werkelijkheid in geslingerd. Alles lijkt even anders, alsof er op reset is gedrukt of dat je een andere bril op hebt dan daarvoor. Soms duurt mijn nieuwe kijk op de zaken kort, soms lang. Vaak relativeert het en geeft het me een nieuw inzicht omdat ik even op een afstandje naar mijn leven kijk. Zo ook afgelopen week.

Iris

In mijn vrije tijd doe ik aan theatersport. Ik zit al een poos in de groep bij Iris. Na de lessen spraken we wel eens over Careerwise en Iris bood aan enkele blogs te schrijven die we samen plaatsten. Afgelopen oktober kreeg Iris na een bergwandeling last van haar bovenbenen. Ze ging naar de dokter en bleek een nare vorm van kanker te hebben. Behandeling zou enkel levensverlengend zijn. Nog geen drie maanden later moest ze besluiten te stoppen met deze chemo’s; het werd te zwaar. Afgelopen vrijdag, zo’n 10 dagen later, is Iris overleden. Wat ging dit snel.

Onze ontmoetingen flitsen over mijn netvlies

De berichten rondom Iris bezorgden me meerdere van die momenten. Het lijkt dan alsof er vissenkommen over mijn oren schuiven, die het geluid om me heen vervormen terwijl mijn ontmoetingen met haar over mijn netvlies flitsen. Wanneer zag ik Iris voor het laatst? Heb ik gedaan wat ik wilde doen en gezegd wat ik wilde zeggen?

Kleine daden zijn soms grote gebaren

Iris De Kruif facebook hartjesDe afgelopen kritieke week vulde de Facebook pagina van Iris zich met een hartenactie, opgezet door vrienden. Een schitterend gebaar van steun, liefde en warmte. Maar als ik rondom die bewuste momenten vanaf een afstandje bekijk wat dit met me doet, merk ik dat ik het zo jammer vind dat al dit moois loskomt nu Iris daarvan niet meer bewust is. Eigenlijk verdien je juist wanneer het gewoon gaat zoals het gaat een Facebookpagina vol met hartjes! Gewoon omdat je bent wie je bent, zoals je bent, ziek of gezond.

Dit is wat ik meeneem uit de afgelopen momenten waarop mijn leven aan me voorbij flitste. Ik neem me voor vaker mensen te bedanken voor wie ze zijn, vaker mijn waardering uit te spreken, vaker een compliment of schouderklopje te geven of een glimlach te gunnen aan die vreemde bij de bushalte. Omdat jouw levens(af)loop dit in me losmaakt, start ik toch graag hier Iris: Deze is voor jou, bedankt voor alles! Voor wie je bent, was en blijft; een topper! We zullen je enorm missen ♥

 

WishYes en Staande Ovatie zijn initiatieven om jezelf of anderen gewoon eens ’te belonen voor wie je bent’.

Tags: Ken jezelf
Young Talent Program

Hét ontwikkelprogramma voor young professionals die versneld willen groeien:

Download gratis:

Lees wat 2500 young professionals zeiden over hun werkbehoeften:

Gerelateerde artikelen:

Bekijk ook

Chat openen
Hi,
Heb je een vraag over 'Van die momenten dat je leven aan je voorbij flitst'?