Als ik zeg dat solliciteren en ik de laatste paar jaar niet de meest gelukkige combinatie zijn geweest dan overdrijf ik niet. Ergens vreemd, want toen ik nog studeerde was het nooit moeilijk om via vrienden en kennissen aan een (bij)baantje te komen.
Diploma en dan…
De problemen begonnen echter meteen na het behalen van mijn diploma. Want wat nu? Afgestudeerd in Engelse Literatuur, met een scriptie over een dichter uit Wales in wiens werk sinds de jaren ’70 vrijwel niemand meer geïnteresseerd is (‘omdat dit nou juist is waar mijn passie ligt’), bleek ik al gauw lastig mijn draai te kunnen vinden op de hedendaagse arbeidsmarkt.
Zoveel meer dan ‘een intellectueel’
Het is echt niet zo dat ik niets te bieden heb. Literatuur is dan wel mijn lust en mijn leven, maar ik kan zoveel meer dan dat. Zo heb ik tijdens mijn studententijd twee bestuursjaren gedaan en heb ik daarnaast ook tweeeneenhalf jaar op een deurwaarderskantoor gewerkt. Tevens heb ik veel in de thuiszorg en met verstandelijk gehandicapten gewerkt. Blijkbaar maakte dit geen verschil voor de instelling waar ik zolang schoonmaakte: ik was “te intellectueel” voor hun interne opleiding als groepsbegeleider. Wel mocht ik langs blijven komen om was te draaien en ontlasting van de muren te boenen want “dat is een heel andere functie”. Ik voelde me gediscrimineerd.
Te intellectueel voor intercedent
Ook was ik te intellectueel om als intercedent aan de slag te gaan, maar mocht ik ooit een boek gaan schrijven, dan wilden ze het graag lezen. De meeste sollicitatiepogingen eindigden met een automatische afwijsmail. Op een gesprekkenreeks na, voor een functie als junior manager bij een bibliothekencluster. Ik bleef als enige over maar werd alsnog te onervaren bevonden. Ik wist een baan te bemachtigen in een callcenter
Mijn ding vinden
Via een oud-huisgenote wist ik uiteindelijk een baan in een callcenter te bemachtigen. Ik werkte voor de klantenservice van een bank. De leukste collega’s ooit maar verder absoluut niet mijn ding. Ondanks dat ik mijn best deed haalde ik mijn targets niet en handelde ik daarnaast ook de gesprekken niet binnen de gewenste tijd af. Nu zit ik dus weer achter mijn computer en speur ik opnieuw de vacaturesites af: hoe vind ik de baan die bij me past? De grote spannende avonturen van Euribor
Hoe vind ik de baan die bij mij past?
De titel van een boek wat ik via mijn redactiewerk voor Careerwise in handen kreeg. Met Hoe vind ik de baan die bij mij past? helpt schrijfster Otteline Asselbergs om een goede start op de arbeidsmarkt te maken. Al snel werd het me duidelijk dat ik dit nooit op de juiste manier heb aangepakt. Ik sla telkens de eerste en belangrijkste stap in het sollicitatieproces over: je goed oriënteren. Door middel van een aantal opdrachten vraagt Otteline me om mijn doelen specifieker in kaart brengen. ‘Wie ben ik?’, ‘wat kan ik?’ en ‘wat wil ik?’. Aan de hand van het profiel dat ik daarmee heb vastgesteld ben ik aan de slag gegaan met het voorgestelde arbeidsmarktonderzoek. Zelf klik en reageer ik normaal gesproken op alles wat maar enigszins in de buurt komt van wat ik denk te willen of kunnen. Nu vind ik opeens de vacatures die wel aansluiten bij mijn vakgebied. Ik lees dus verder en krijg handige tips hoe ik verder in contact kom met de werkgevers van mijn keuze. Zoals uitgeverijen, tekstbureaus en bibliotheken.
Netwerken voor gevorderden
Ook legt Otteline eenvoudig uit hoe ik hierbij optimaal gebruik kan maken van mijn netwerk. Hoewel ik me ervan bewust was dat ook nu, net als bij het vinden van mijn eerdere (bij)baantjes, mijn netwerk mij kan helpen om mijn doel te bereiken, wist ik nooit zo goed hoe ik dit nou precies aan moest pakken. Verder leert ze mij om me nog beter te verdiepen in het bedrijf van mijn keuze voordat ik mijn sollicitatiebrief en cv opstel. Het boek geeft daarna handvatten wat ik kan doen om op positieve wijze de gewenste aandacht van werkgevers te grijpen.
De jacht naar mijn droombaan
Eigenlijk geldt bij alle stappen dat ik weer zin en geloof krijg dat ook ik mijn droombaan kan veroveren. Ik lees hoe ik mijn cv correct opmaak en mijn sollicitatiebrief schrijf, maar ook hoe ik een sollicitatiegesprek goed kan laten slagen en hoe ik vervolgens mijn salaris,- en contractonderhandeling het beste kan aanpakken. Voor mij geeft Otteline haar boek op vele punten nieuwe inzichten. De dag nadat ik het uitgelezen had wist ik bijvoorbeeld direct al een aantal verbeterpunten aan te brengen in de sollicitatiebrief van mijn huisgenoot en ook mijn eigen sollicitatiebrieven zien er nu veel beter uit.
Ik weet wat ik wil
Zelf heb ik de opdrachten waar het boek mee begint grotendeels overgeslagen en me geconcentreerd op de rest. Ik gebruik het als een soort naslagwerk. Het motiveert me om weer naar mijn droombaan op zoek te gaan en het is me een stuk helderder geworden hoe ik dit aan kan pakken. En het mooiste is nog wel dat ik ben begonnen met het schrijven van een roman, want volgens mij is dat de baan die het allerbeste bij mij past.