Boeken over mindful werken zijn razend populair. Maar niemand vertelt je dat deze combinatie eigenlijk onmogelijk is. Ik vind het tenminste verdomd lastig om een dag lang geconcentreerd in een kantoortuin aan het werk te zijn. Collega’s schreeuwen om aandacht. Gmail en Facebook willen dolgraag geopend worden.
Totdat ik een deadline heb. Dan kan ik ineens urenlang zo verbeten doorwerken zodat ik zelfs mijn lunchpauze vergeet. ’s Avonds lig ik dan uitgeteld op de bank. Ook niet bepaald mindful. Kortom: voor mij de hoogste tijd voor een cursus mindfulness om het beter te begrijpen.
Rare vogel
Mindfulness zorgt ervoor dat je een prettige rust ervaart, sommige mensen noemen dat zen. Zelf ben ik er vorig jaar mee begonnen. Mindfulness leek me eigenlijk veel te zweverig. Met spiritualiteit kan ik niks en Dokter Vogel vind ik vooral een rare vogel.
Toch werd ik laaiend enthousiast. En rustig. En het leek me heerlijk om die rust ook te ervaren op mijn werk. Dat bleek nog verdraaid lastig. Een kantoortuin is nou eenmaal geen rustig yogacentrum. Een paar minuten de ogen sluiten achter de computer, tja, ik krijg het niet voor mekaar. Op zoek naar een andere manier.
Alleen is ook maar alleen
Een mindful lunchwandelingetje mislukte. Er was altijd wel een collega die gezellig mee wilde, want “alleen is ook maar alleen”. Mediteren op de wc, ook geen aanrader. Hoe zen je ook bent, de luchtjes uit de pot geven een te onprettige afleiding.
Wat werkt wel?
Accepteren dat het niet lukt. En vervolgens mindfulness zoeken in de kleine dingen. Op je dooie gemak koffie halen terwijl je ondertussen niet bezig bent met je deadline. Maar met koffie halen. Even spelen met die jojo op je bureau. Een rustige wandeling naar je collega die een verdieping boven jou zit, in plaats van een belletje.
Time Out
Zelf neem ik elk kwartier een Time Out. Ik ben dan gedwongen om zowel van mijn werk als van Facebook af te blijven. Facebooken ontspant namelijk niet. Als doorwerk-junk baal ik altijd eventjes als de break zich weer aandient op mijn scherm. Maar ik druk hem niet weg. En daar mag ik dan een minuut lang trots op zitten wezen.
